İpek
@Ipekgu
İzmir
21 Aralık
424 okur puanı
Mayıs 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Yazmak unutmaktır. Bunun yanı sıra edebiyat, hayatı görmezden gelmenin de en hoş yoludur.
Ölüm, yaşayabilmek için sonsuzca kaçındığımız, ama sözcükleri yaşatabilmek için kucak açtığımız.
Uçurumlar var diyorum, insanla insan arasında, kendiyle kendi arasında insanın.
Okur Takip Önerileri
Bir şeyden kaçıyorum bir şeyden, kendimi bulamıyorum dönüp gelip kendime yerleşemiyorum, kendimi bir yer edinemiyorum,kendime bir yer...
Yaşadıkça ölüyoruz di mi ya? Zamanın eli ne de sıkıdır! Sıkı elli zaman! Cimri vakit!
Yaşama güdüsü ne kadar güçlüyse yaratma isteği de o kadar yoğun oluyor.
Aramaktan,düşlemekten vazgeçmeyenleri nasıl da kuşkuyla karşılıyorlar,biriciklik özlemini nasıl tiksinç buluyorlar, yaşamla ölümün birbirini tamamlayışını nasıl da görmezden geliyorlar; nasıl bu kadar korkaklar...
Şimdiki zaman belirsiz, gelecek "şimdi'de var olan umut, geçmişse şimdi de var olan bir anı
Sanki her anlaşılabilir expression (ifade) var oluştan bir şeyler eksiltiyor
Sessizliğin bölüşülebileceği insanlar yok burada
Herşeyi bilmek bir bıkkınlık veriyor, sıyrılmak istiyorum bu iç ve dış kuşatılmışlıktan,anlamlandırmadan, dile getirmeden, dilden götürmeden...olmuyor!
Oysa gülüyoruz. Yarına inanıyoruz oysa. Ama bunun nasıl bir yarın olduğunu bildiğimiz yok. Güveniyor,bel bağlıyoruz yarına. Oysa bize böyle bir yarın sözü veren olmadı.
144 syf.
·
Puan vermedi
·
41 günde okudu
Yaşama inanıyoruz biz, ölümün ortasında inanıyoruz.