İpek Karanlık
@Ipekkaranlik
Allahım bana kitap dolu bir evle, çiçek dolu bir bahçe nasip et.
Türkçe Öğretmeni
43 okur puanı
Haziran 2017 tarihinde katıldı
Herkesin, başkasının acısına bakarak kendini rahatlattığı, başkasının sevincinden pay çıkarmaya çalıştığı bir bulanık zamanda, üstüne titrediği her şeyi bana yüklemişti. Bir yağmur damlasını tutar gibi alırdı yüzümü avuçlarına.
"Gökyüzü gibi bir şey bu çocukluk
Hiçbir yere gitmiyor."
Edip Cansever
"Susmak insanın sözünü büyütüyorsa bir erdemdir. Bir yaprağı bile kıpırdatamaz yoksa suskunluk. Ne kadar cılız, ne kadar yanlış olursa olsun boşlukta iz bırakacak tek şey sözdür. Yağmur yağmazsa kim bilebilir bulutların yükünü. Kendi gerçeğini kendi sesiyle ışıtır insan. Başkasının evinde yanan ışıktan bize ancak gölge düşer. İnsan konuşarak tanır kendini, tanıdıkça sever. Kendini sevmeyen kendine sahip çıkamaz. Konuşmaktan korkmak, güçsüzlüğün insan ruhunda açtığı en derin çukurdur. Kimse bu çukuru başkasının gücüyle dolduramaz ve ne gariptir ki çukur büyüdükçe büyür insanın yıkımı."
Okur Takip Önerileri
Niye susar insan gerçekten?
Bir şehir ıssızlıktan susar mesela, bir şiir yarı kalmışlıktan. Su kaynağı kesildiğinde susar, ağaç kökü kuruduğunda. Toprağı ölüm susturur, gökyüzünü karanlık. İhtiyar yorgunluktan susar, çocuk korkudan. Dostları kırgınlık, düşmanı intikam susturur. Çaresizlik yenildiğinde, aşk eskitildiğinde susar.
Ölüme benden alacağı hiçbir şey bırakmayacağım; sadece bir avuç kemik. (Kazancakis)
Dağıstan'da Avarlar, hayatını istediği gibi yaşayamamış insanların mezar taşlarına" yüz yaşına kadar yaşadı ama dünyaya gelmedi" yazarlarmış.
Dar vakitlerde gelen iyi haberlere benziyordu, insana tüm çektiklerini unutturan.
Ne tuhaf, insanın en büyük hazinesi, ona en büyük acıyı çektiren yüreğiydi ve gökyüzünü içine alacak kadar genişti. İnsan bunu ne geç öğreniyordu.
Anılar Gerçek Midir?
Elbette gerçektir bizde sürdüğü için, elbette gerçek değildir yaşanan zamanın dışına düştüğü için. Anılar... Günde kim bilir kaç kez gidip gidip geldiğimiz, alın kırışığımızda saklı dünyamız. Bugünümüzü biçimleyen, yaşamın içimizde ve dışımızda süren tortusu. Kaç kişiyle paylaşılırsa paylaşılsın herkese özel olan duygu. Bir daha yinelenemez olan. Yaşarken seçip istemesek de sonradan sahiplendiğimiz, durdukça değerlenen yaşantı parçacıkları. Kimi gün kederle, kimi gün hazla kirpiklerimize takılan geçmiş zaman ölüleri. Bizim ömrümüzü, öznel tarihimizi oluşturan ayrıcalığımız. Akıp giden zamanı bize gösteren, dönüp dönüp kendimizi seyrettiğimiz ayna.
Gözyaşını küçümseyenin acısı da olmaz sevinci de.
"Büyük kentin en iyi yanı ne biliyor musunuz? Her şey sizi yeni, başka bir düşe götürüyor. Hiç tanımadığınız insanları düşünmeye başlıyorsunuz. Başka yerde yüz yılda göremeyecekleriniz yüz adımda önünüzde. Hiçbir şey imkansız değil burada. Kalabalık öyle bir korunak ki gizlenmek için duvarlar gerekmiyor.Yalnız değilsiniz. Ya da yalnızlardan oluşan kocaman bir örgütün bir üyesi de sizsiniz."
"Kaynaktan içebilen durgun suyu tercih etmez."
Leonardo da Vinci
