İrme

İrme
@Irmebooks
Kitap okuyup gideceğim. Instagram & Twitter & gardrops= irmebooks
Hayatım boyunca iki türlü insanla karşılaşırsın. Bir, sen de yara açtığı için bunun pişmanlığını hayatının sonuna kadar taşıyacak olanlar; iki, izi kalsın diye sen de yara açanlar. Pişman olanlara müsamaha göster ama yoluna bir daha adım atamasınlar. İz kalsın diye yara açanları ise bıçaktan geçir. Sen de bir iz kaldıysan, onlar sonsuza dek kanasınlar.
Sayfa 475
Reklam
" Ya git be git! İki bekar kızın evine mi gireceksin?!" Neredeydi o Beren'le mini şort giydik diye halıyı moleküllerine kadar inceleyen, mutfakta Kunt'un kucağında üzerimdeki tişört açıldı diye mutfağa bile bakmayan Polat? "İki tane bekar olduğunuza emin misin peki Karaca?" diye sordu Polat peşimden gelirken. Bıkmış değildi, yorulmuş da değildi; şaşırtıcı bir şekilde öfkeli bile değildi. Sadece beni takip ediyordu. "Sen Kunt'un nerede olduğunu söylemiyorsan, bekârım ben evet!" "Adam asker, asker!"
Sayfa 435
"Dönmesin..." Sesim doğru düzgün çıkmış böyle emin bile değildim. Ben belki iyi de değildim zaten, belki de o yüzden bu kadar çok kişi sormuştu bu soruyu bugün bana. "Tamam, dönmesin," dedi Kunt, sarhoş olduğumu kabullenmişti galiba. "Dönme dolap." "Dönme dolaba mı binmek istiyorsun?" "Hayır!"
Sayfa 389

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Polat tahterevalli de yanıma oturdu. "Yara izime bakmıyorsun çok, neden?" Ters bir bakış attım ona. "Baksam rahatsız hissedersin çünkü." "Neden?" Yere bakıyordu. Dizlerini açmış, kollarını yaslamış, toprağı izliyordu. "Ben her sabah ve her akşam aynada o izi izliyorum, çok seviyorum onu." Seslice nefes verdi. "Yarayı sev derler..." "Yarayı açanı sevdiğindendir o." Güldü Polat, dalgınca. "Kim açtı bu yarayı, sormayacak mısın?" Normalde sormazdım. Kunt zaten, sorma demişti. Ama Polat bunu kendi dile getiriyorsa sormamı istediğindendi. "Kim açtı?" "Kız kardeşim," diye yanıtladı beni, ilk defa sesini yumuşatmıştı. "Senin gibi kara gözlü, simsiyah saçları olan... Bir kız kardeşim vardı benim..."
Sayfa 291
Kabinden içeri girdim, kapı kapanırken son anda kendini içeri atan kişi Polat'tı. "Kan," dedim. "Kırmızı," dedim. "Çok fazla," dedim. "Neden kimse bir şey yapmıyor?" diye sordum ardından. "Çünkü ringdekiler yalnızca bir at. Seyirciler ise kupon yatırmışlar üzerlerine. Önemli olan para... Ringdekiler içinde, ringin dışındakiler için de." Aşağı yön tuşuna bastığında asansör çalıştı. "Sen doktor değil misin? Neden kan görünce donup kalıyorsun?" "Sevmem ben kan," dedim titrer bir sesle, burnumu silerken. "Çok fazlaysa... Sevmem." "O zaman neden tıp kazandın?" "Çünkü abim dedi." "Abinin dediği her şeyi yapar mıydın?" "Abim doktor ol demedi. Abim... Dikine git dedi hayatın."
Sayfa 289
Reklam
Reklam
43 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.