Əldə etdiyim məlumatlara görə bu kitab çap olunduğu dönəmlərdə oxuculara necə təsir edibsə, insanlar Werther kimi geyinməyə başlayıb və ölkədəki intihar sayı gözlə görüləcək dərəcədə artıb. Elə sırf bu məlumat kitabı oxumağa vadar etdi məni.
Bu kitabı oxumamışam ancaq oxumaq istəyirdim. Təhlilinizdən anladığım qədəriylə kitabın bəzi hissələrini "Martin İden"ə bənzətdim. Hamı tərifləsə də mənim də bəzi sevmədiyim hissələr vardı o kitabda. Sonluq hissəsi xüsusiylə
Nəimi mənə görə əksərən biz düşüncələrimiz kitabla uyuşmayanda onu bəyənmirik sizin bu kitabda olduğu kimi. İntihar barədəki fikirlərinizə mən də qatılıram. Yaşayıb yaratmaya, nələrisə dəyişdirməyə şansı olan insanların kiminsə nəyisə uğruna intiharı çox mənasız gəlir. Kitab tövsiyəsinə gələndə mən özüm unutmuşdum :)
Düzü mənim müasir yazıçılara qarşı əvvəl bir önyarğım vardı. Ancaq zaman keçdikcə qarşıma elə kitablar çıxır ki, artıq ümidliyəm müasir ədəbiyyatımıza qarşı. Bu səbəblə də kitaba ilk öncə tərəddüt etsəm də ümidlə başladım. Və yanılmadım. Həvəslə oxuyub bitirim. Kitabı bəyəndim hətta bundan sonra Rövşən Abdullaoğlunun digər ktablarını da oxumağa qərar verdim. Əsərdə bir çox mövzuya əlaqəli şəkildə toxunulması həmçinin obrazların ifadə etdiyi fikirləri bəyəndim. Ümumən məncə əsərin əsasında sevginin gücü dayanırdı. Sevginin obrazların həyatını necə dəyişdirdiyini görürük xüsusiylə Adriananın həyatında. Həmçinin müharibənin insanların həyatında yaratdığı faciələr. Əslində məncə müharibə əsərdə sevgiyə qarşı qoyulan sevgisizliyi təmsil edirdi. Kitabda elə hissələr vardı ki bir müddət təsirindən çıxmadım. "Həqiqətən insanlar bu qədər mərhəmətsiz, vicdansız ola bilərmi?" dedim öz-özümə
Kitab sevimlilərim arasındadı artıq:)