İlayda
@Jungkurt
60 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Sevilebilmek için hayatını riske atmak gerektiğini düşündü. Kurtarılabilmek için ölümün kıyısına kadar gelmek gerekiyordu.
Şeytan düşer ve tekrar ayağa kalktığında bunu bize bir bedel ödeterek yapar. Ve bazen baştan çıkarılmaya direndiğimizde, farkında olmadan kaybeden biz olabiliriz.
İnsanoğlunun kalbinde birbiriyle zıt iki duygu vardır. Tabii ki, başkasının sefaletine acımayan insan yoktur. Ancak kişi bir şekilde bu talihsizliğin üstesinden gelmeyi başarabildiğinde, bu sefer diğerlerinde bir hayalkırıklığı hissi doğar. Hatta biraz abartmak gerekirse, o kişiyi yine aynı talihsizlikle görmek ister insanoğlu. Sonra, farkında olmaksızın o kişiye karşı bir düşmanlık hissedilir.
Okur Takip Önerileri
Ben bir adamı öldürürken belimdeki kılıcı kullanırım ama sizler kılıç kullanmazsınız. Sizler nüfuzunuzla öldürürsünüz, paranızla öldürürsünüz, süslü püslü sözlerinizle bile öldürürsünüz belki. Tabii ki kan dökülmez , karşınızdaki adam capcanlı yaşar ancak buna rağmen onu basbayağı öldürürmüşsünüzdür. Kiminkisi daha büyük bir günah bilemiyorum - sizinki mi, benimki mi?
"Bir zamanlar tanrıların ölümün zıttı olduğunu düşünmüştüm ama artık her şeyden daha ölü olduklarını görüyorum çünkü hiç değişmiyorlar ve hiçbir şeyi ellerinde tutamıyorlar."
"Şunu bilmeni istiyorum, Mısır'a gidersen, her nereye gidersen seninle gelmek istiyorum."
"Biz taşıdığımız kan değiliz," diye cevaplardı. "Bir keresinde bir cadı söylemişti bunu bana."
Ama denizciler bazen gözükara olur, en gözükaralar da genellikle en umutsuz halde olanlardır.
Ama belki de hiçbir anne baba evladını gerçekten göremez. Baktığımızda sadece kendi hatalarımızın bir yansımasını görüyoruz.
En muhtaç durumdakilerin en nefret ettiği şey minnettarlıktır, sırf kendilerini yeniden iyi hissetmek için ilk fırsatta saldırırlar.
Çocuklar, biri diğerinin yerine geçebilecek tahıl çuvalları değildir.
"Bazen," dedim ona, "cehaletinle mutlu olmalısın."
Yüreklerimizde gerçekten ne olduğu bilinseydi kaçımız affedilirdi?
Onu sevseydim çoktan çekip gitmiş olurdu, oysa kaçınmam tekrar tekrar geri dönmesine neden oluyordu.
"Cadılık hakkında yanılıyorsun," dedim ona. "Cadılık nefretten doğmuyor. İlk büyümü Glaukos'a olan aşkımdan yapmıştım."