Halit Kanez
@Kanez
"burada kalamazsın, başa dönemezsin
ama dön
Eve dön! Şarkıya dön! Kalbine dön!"
Türkçe Öğretmeni
Lisans
48 okur puanı
Aralık 2019 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Ve ben
Kötülük busesi konduracağım
Herkes görsün
Cinnete sardığım en iğrenç kelimelerle...
238 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Uzaktan bakıldığında, ufukta bir tepenin yamacında beliren bu binanın heybeti, eskiden kalma bir kral şatosuna benzeyen bir ihtişamı vardır. Ama yaklaştıkça saray viraneye dönüşür, beşik çatıların çürümüş yan duvarları göze hiç hoş görünmez. Bu kraliyet cephelerini nasıl bir utancın ve yoksulluğun kirlettiğini bilemiyorum; duvarların adeta cüzzamlı olduğu söylenebilir. Camsız pencerelerde bir kürek mahkûmunun ya da bir delinin solgun yüzünü yasladığı iç içe geçmiş kalın demir çubuklar görülür.
Bu hayatın yakından görünüşüdür.
İnsanların hepsi belirsiz bir süre için ertelenen ölüm cezasına mahkûmdurlar.
dünyayla benim aramda bir sınır olduğunu kesin bir şekilde kavrıyordum. Hiçbir şey bana önceki gibi görünmüyordu. Bu ışıklı geniş pencereler, bu güzel güneş, bu mavi gökyüzü, bu güzel çiçek artık bir kefenin rengi gibi beyaz ve solgundu.
zarif duyumun ortasında kasvetli bir düşünce nasıl belirebilirdi?
Kapımın eşiğinde beni bekleyen iki jandarmadan biri kelepçemi takıp küçük anahtarını özenle çevirdi. Hiç umursamadım: Bu bir makinenin üzerine eklenen başka bir makineydi.
unutuşun derin uykusuna gömülmüştüm.
zihnim korkunç, kanlı, karşı konulamaz bir düşüncenin esiri! Tek düşüncem, tek inancım, tek gerçekliğim var: Ölüm cezası!
Halit Kanez tekrar paylaştı.
Artık hiçbir şey hissetmeyecek kadar çok şey hissettim. Ruhum tükendi, kalan yalnızca bir yankı içimde.
dünyadaki en büyük mutluluk, bu Dünya'nın şahidi olmaktı.
Bu dünyada insanların korktuğu tek şey öğrenmekti. Acıyı, susuzluğu, açlığı ve üzüntüyü öğrenmek onların uykularını kaçırıyor, bu yüzden daha rahat döşeklere, daha leziz yemeklere ve daha neşeli dostlara sığınıyorlardı. Dünyaya olan kayıtsızlıkları bazan o kerteye varıyordu ki, kendilerine altın ve gümüşten, zevk ve safadan, lezzet ve şehvetten bir âlem kurup, keder ve ızdırap fikirlerinin kafalarına girmesine izin vermiyorlardı.