İmparatorluk devri, 1918 Suriye istasyonundan kalkıp Anadolu'daki istasyonlarına uğrayan son trenlere bir annenin veya dul eşin koşarak "Ahmet'i gördünüz mü?" gözyaşı, bitkinlik ve son bir ümidi taşıyan sorusuyla sona ermiştir. Şam, Bağdat, Beyrut, Kudüs, Mekke, Medine ve Aden bizim için vatan mıydı? Türk ve Arap Müslüman, Durzi, Levanten ve Arap Ortodoks, Katolik, Musevi için neydi? Anadolu'nun son hazinesi ve kanı Süveşe ve Aden'e kadar saçılırken, isyanlara ve bozguna karşı imparatorluğu koruyamamıştır. Kudüs Zeytindağı'ndan bakıldığinda imparatorluk yana devrilmiş, memelerinden sömürülürcesine emilen bir varlıktır. A.Cemal Paşa, Anadolu'da biriken tüm varlığı da Suriye'yi bir Anadolu yapmak, Mısır Fatihi olmak ve farkında olmadan Galiçya'da olduğu gibi Almanların üzerindeki yükü hafifletmek uğruna harcanmıştır. A.Cemal Paşa, Suriye'den İstanbul'a dönerken "keşke Anadolu'da bu işleri yapsaydık" sözleri ile durumu özetlemiştir.
