İnsan küçük bir çocukken nasıl muamele görüyorsa hayat boyunca öyle davranır. En büyük acılar genellikle insanın kendine çektirdiği acılardır. Kişi benliğindeki işkenceciden hiçbir yerde kurtulamaz.
Anlatsak anlaşılsa baska bir kişi tarafından yine de iyi gelmez mi? biri sizi anlasa yaraniza sefkat gösterse de geçmez mi? Ya da bunlari insanlara anlatmak da mi yanlış
“Evlilik ve ona eşlik eden mülkiyet ve kıskançlık, ruhu tutsak eder.Bunlar bana hâkim olamaz.Doktor Breuer, ne kadın ne de erkeğin artık zayıflıklarıyla birbirlerine zulmetmeyecekleri günlerin geleceğini umuyorum.”
Bazı insanlar için evlilikle beraber mülkiyet ve kıskançlık ortaya çıkmaz. Aklı başında insanlar evliliğin karşılıklı anlayış ve hoşgörüyle beraber yürüyebileceğini bilirler.