Elifnur
@Kurucann
Hello World!
Sınıf Öğretmenliği
Lisans
3 Mart 2003
29 okur puanı
Şubat 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
‘‘Sadece zihnî değil, gezegen içinde de kaybolmuş bir insan…Sanki herkes köşesini bulup oturmuş. Hayatın akışı ve dünyanın düzenini herkes kabullenmiş. Fakat ben… Ben yapamamışım.
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitap okudu
208 syf.
·
Puan vermedi
·
29 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Öyle kazı ki hafızana ,
Yalnız gecelerde değil , kalabalık gündüzlerde de hatırla
Gün batımında değil , öğlen sıcağında hatırla
Uzun yolculuklarda değil , en telaşlı iki duraklık mesafende hatırla
Öyle bir hatırla ki sevgilim
Canın yandığında değil , en mutlu anında hatırla .
Kimse göründüğü kadar dayanıklı değildir.Sadece görünmeyen yangınlar , duyulmayan fırtınalar , gizlice çürüyen ruhlar vardır .
Nedir günler,nedir aylar?..benim için bir önemi yok.
Kalpten kalbe bir sohbet içinde olan kişiler , birbirlerini gürültülü ortamlarda da duyup anlayabilirler.
Sayfa 7Kitabı okudu
Veliler her şeyi öğretmenden daha iyi bilmiyo muydu ya zaten
Eski dönemlere nazaran bugün, öğretmenlere , öğretmenlikleri ile ilgili daha fazla yol , yordam , yöntem tarifi yapılmaktadır.
Insan da tıpkı doğa gibidir.Yaratılışı ve tasarımı itibarıyla özü , saflığı ve potansiyeli bozulmadığı ölçüde güzel , yaratıcı ve zararsızdır.
Bir kitap okudu
96 syf.
·
Puan vermedi
·
8 günde okudu
Benim odam da bir tabut değil miydi , yatağım mezardan daha soğuk , daha karanlık değil miydi ? O yatak ki hep hazırdı ve beni uykuya çağırıyordu.
Gökte herkesin bir yıldızı olduğu doğruysa , benimki çok uzakta , karanlık ve pek önemsiz bir şey olmalıdır. Belki de benim hiç yıldızım yok
Derdin , meşakkatin varlığını, ama hiçbir anlamları olmadığını görüyordum . Aşağılık adamların arasında , bilinmeyen bir soydandım ben , eskiden benim de kendi dünyalarından olduğumu unutmuşlardı . Korkunç bir şeydi bu : ne tam diri , ne tam ölü olduğumu hissetmek. Bir canlı cenazedeydim artık ; ne beni diriler dünyasına bağlayan bir şey vardı , ne de ölümdeki unutmadan , huzurdan yararlandığım.
Bana öyle geliyordu ki , ben şimdiye kadar kendimi tanımamıştım . Şimdiye kadar tasarladığım haliyle dünya , değerini yitiriyor , geçersizleşiyordu ; gecenindi söz ; dünyanın yerine gecenin karanlığı hüküm sürüyordu (Bana öğretmemişlerdi geceye bakmayı , geceyi sevmeyi )
Acaba bir baştan bir başa hayat , gülünç bir kıssa , inanılmaz ve ahmakça bir masal değil midir? Acaba ben kendi masalımı yazmıyor muyum? Fakat masal , her anlatanın , miras aldığı ruh durumunun sınırları içinde , tasarlayıp da eremediği dilekler için bir çözüm , bir kaçış yolu ancak.