Ve birden birşey oldu: şişleri kullanmayı bıraktım ve büyük bir boşluk hissettim. Çok geçmeden o boşluğun sıcak, sevgi dolu, dostça bir varlıkla dolduğunu fark ettim. Artık çevremdeki herşey farklıydı, normalde söylemeye asla cesaret edemeyeceğim şeyleri söyleyebilecegimi hissediyordum. Bilincimi yitirmiş değildim; hala kendim olduğumun ayirdindaydim; gel gör ki, tuhaf ama, olmaya alışkın olduğum kişi değildim.