Sabitlenmiş gönderi
Şimdi onu nasıl inandırabilirim bütün bu süreyi onunla birlikte yaşadığıma? Onu unutmuş gibi yaşarken onu düşündüğüme? Anlamaz,görünüme kapılır.Başkasına rastladığım için,unuttuğumu düşünür.Oysa her şeyi hatırlıyorum.
Ruhumda saklanan bu dert,biliyorum ki beni hiç yalnız bırakmayacak.Ve yine biliyorum ki ondan sonsuza dek kurtulamayacağım
Kader bazı insanların ruhunda derin yaralar açar..
Okur Takip Önerileri
Sana ait olan her şeyi nasıl içimde saklıyordum! Ama ne yazık,o yolun beni buralara getireceğini düşünmedim.
Mezarını ölçtüm,tam üç adım.Oysa sen ne büyüktün.
Vaktiyle duygular içinde yüzen, her adımda kendine bir cennet yaratan ,bütün dünyayı sevgiyle kucaklayacak bir kalbi olan ben değilmiydim?
Ah nedir bu boşluk! Göğsümde şiddetle duyduğum bu korkunç boşluk! Durup durup kendi kendime,onu bir kere,yalnıź bir kere bağrıma basabilsem bütün bu boşluk dolacak diyorum.
Ben gerçek yerimi bulmuş değilim.
Ben de çok zaman böyle oluyorum. Damarımın birini koparıp sonsuz bir hürriyete kavuşayım istiyorum.
Ah birazcık kaygısızlık beni dünyanın en mutlu insanı yapardı.
Bir gün ölüp sonra yeniden dirileceğiz ama yine buluşacak mıyız ? Yine birbirimizi tanıyacak mıyız acaba ne dersin?
Belki de içinde bulunduğum durumu değiştirmek isteyişim,hiçbir yerde peşimi bırakmayacak olan bir sıkıntı yüzünden değil mi ?
Karanlık bir gelecek yüzünden acı gözyaşları döküyorum.
Nasıl oluyor da,insanı mutlu eden bir şey aynı zamanda onun felâketinin de kaynağı oluyor?
Ah içim öylesine doluydu ki.. Birbirimizi anlamadan ayrıldık.Şu dünyada insanların birbirini anlaması ne kadar zor..
Mutluluk da bir aldanış mı dersin?