Acıdır mutluluğu taşıyan. acılı mutluluk bir oksimoron değildir. Her yoğunluk acı vericidir. Derin mutluluğun içinde bir acı anı vardır.Acı ve mutluluk Nietzsche'nin deyişiyle"ikiz kardeşlerdir, birlikte büyüyen ya da birlikte güdük kalan"
Acıda bulabildiği gülünecek şey oranında derindir insan. Daha önce insani acının derinliklerinde gömülü olmayan biri yüreğinin derinliklerinden gülemez.
Din duygusunun özü birtakım düşüncelere, hatalara, suça ya da ateizme bağlı değildir. Ateizmin hiçbir zaman ulaşamayacağı, sözünü edemeyeceği bir duygudur bu.