"Leylaklar geçti, dünkü güzel gün, hayallerle ,sıkıntıyla dolu gece de geçti...Evet ! Bu an da geçecek! Dün gece geldi geçti, fakat yepyeni bir sabah doğdu..."
Oblomov yüksek sesle kendi kendine :
- Bu ne iştir? dedi. Demek aşk da geçiyor. Bense öyle sanıyordum ki âşıkların hayatı sıcak bir öğle vakti gibi rüzgârsız hareketsizdir. Halbuki sevgide de rahat yok .O da değişiyor...Bütün hayat gibi.