Ece Güder

Ece Güder
@Luzluziax
İnsan sevgiyle yaşar
Hayat Güzel, Yaşamaya Değer
Gülen geçen bir şarkıdır saatler Sözlerini bilmiyorsan elbet geçer Sakın ola takılma yalnızlara, Yalnız, yalnız bırakır zamanla Hayat güzel, yaşamaya değer Söylesene, yoksa neden bu kader? Aç gözlerini, mil çekemesinler Zorluklar sana gelsin gibi şiirler Yaşamla dans etmeyi bilenlerindir bu yer Hayat güzel, yaşamaya değer.
Reklam
Ve gideceksin
olmayacak bir hikayeyi umarken ben bir gece gideceksin ansızın ne bir sokakta karşılaşacağız ne de bir caddede ömrümüz bize birbirimizi görmemiz için yetmeyecek bile çünkü biliyorum ki canımın içi, sen benim değilsin.
Aptal olan kalp mi beyin mi?
Varsayalım ki birini sevdiniz, değer ve zamanınızı verdiniz. O birisi için fedakarlıklar yaptınız, iyi haliyle kötü haliyle her şeyiyle sevdiniz ve tüm kalbimizle onu sevdiniz. Yani binevi aşık oldunuz o kişiye. Sonra o kişi hayatınızdan çıktı, anılarınızı-hayallerinizi ve en önemlisi "biz" kelimesini aldı götürdü sizden. Artık onun hayatınızda olmadığının farkındasınız ancak onu özlüyorsunuz. Şimdi gelelim sorumuza. İnsan kalbiyle sevmez mi? Siz kalbinizle sevdiniz. Ancak o gittiğinde -ve siz bunun farkındayken- "aptal kalbim, hala onu özlüyor" demek ne kadar doğru? Kalbiniz hala sevmiyor ki, özlüyor. Belki o kişi dönse yine seveceksiniz ama şuan ÖZLÜYORSUNUZ. Bu o kişiyle beraberken salgıladığınız mutluluk hormonunun azalmasından veya beyninizin onun yokluğunu kavrayamadığı için olamaz mı? Evet, beyin dediğimiz şey bir anda bir şeyin yok olmasını kavrayamamış olamaz mı? Yani aptal olan kalp midir, beyin mi?

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Nietzsche'den..
Bir kerelik şanstır yaşam.
Yeni Kurgu
Wattpad üzerinden yeni bir kurguya başladım, sonunda istediğim şekilde yazabildiğim için iyi bir iş çıkaracağımı düşünüyorum daha doğrusu umuyorum. Destekleriniz benim için önemli, hikayeme bir göz atmanızı çok isterim. Hikayeye ulaşmak için link wattpad.com/story/360626669...
Reklam
Reklam