Mâhrez
@Mahrezzers
Aşk illetinden kurtulmak istemeyen bir genç.
open.spotify.com/playlist/6UMrr0...
İstanbul
2 Şubat 2000
30 okur puanı
Aralık 2022 tarihinde katıldı
"Unutmuş gülmeyi gözbebeklerim."
Biz ki, ustasıyız
Vatan sevmenin.
Gene bir cehennem var yastığımda,
gel artık.
Okur Takip Önerileri
Bilmezler nasıl aradık birbirimizi,
Bilmezler nasıl sevdik,
İki yitik hasret,
İki parça can.
Terketmedi sevdan beni,
Aç kaldım, susuz kaldım,
Hayın, karanlıktı gece,
Can garip, can suskun,
Can paramparça...
Ve ellerim, kelepçede,
Tütünsüz, uykusuz kaldım,
Terketmedi sevdan beni...
Binlerce yıl sağılmışım,
Korkunç atlılarıyla parçalamışlar
Nazlı, seher - sabah uykularımı
Hükümdarlar, saldırganlar, haydutlar,
Haraç salmışlar üstüme.
Ne iskender takmışım,
Ne şah, ne sultan
Göçüp gitmişler, gölgesiz!
Selam etmişim dostuma
Ve dayatmışım...
Görüyor musun?
Erkekçe olsun isterim,
Dostluk da, düşmanlık da.
Hiçbiri olmaz halbuki.
Seni, baharmışın gibi düşünüyorum,
Seni, Diyarbekir gibi,
Nelere, nelere baskın gelmez ki
Seni düşünmenin tadı..
"Asıl bizim aramızda güzeldir hasret
Ve asıl biz biliriz kederi."
"Gerçekten de bu dünya bazıları için çok zalim ve acımasızdı."
Aşk ilerleyince sevgilinin derdini çekmek mutluluk olabilir. Tabiatta herhangi bir şey haddini aşınca zıddına dönüşür. At arabasının tekerlekleri çok hızlı dönmeye başlayınca sanki tersine dönüyor gibi görünür. O halde bütün üzüntülerin sonu mutluluk, bütün gülmelerin sonu gözyaşıdır. Sevincin de hüznün de aşırısı insanı öldürür. Kahkahalarla gülen kişinin gözünden sonunda yaş akar.
Bir matem damlasına ağlayanın yaşları gözden mi gelir; gönülden mi?
Eğer okunmayacaksa gerçekleri yazmanın kime ne yararı olabilir ki?
"Sanki aklının azlığından değil de, çokluğundan dolayı deli muamelesi görüyordu."
İnsan, ümitli olduğu her şeye köle, ümidini kestiği her şeyden de hür olduğunun farkındaydı.