Bu aslında kendimi sevmeyişim.
Seni ne kadar seviyorsam,
Öyle işte...
Ruhumda sarıldıkça kanatan dost elleri,
Ömrümde hep birilerinin izleri,
Ya ben.., ya ben neredeyim...
Kendi yolunu unutan bir dervişim belki, Karadeniz kıyılarında bir ermişim belki,
Ruhum kaç kuruş ki,
Bedenim kaç parça...
Ellerim kaç gün sevmiştir,
Kendine kırgın saçlarımı.
Yıkık bir mahşer yeriyim belki...
Benim dizlerim olmadı hiç...
Üstüne çöküp dua edebileceğim.
Kendi enkazında penceresini arayan,
Bir evdim yalnızca...
Perdesini çektiğinde,
Göğe açılan...
Metin Pir..