Yazarın okuduğum ilk kitabı ve sanırım son yazdığı kitap. Kendisinden melikşah altuntaş sayesinde haberdar oldum. Gerçekten ifade ettiği kadar bir çırpıda okunacak ve içerilerde bir yerlere dokunan bir kitap. Hem hüzün var kitapta hem mizah var. aynı anda bu ikisini her yerde kolay bulamıyorsunuz. Bu sebeple bence değerli.  yazarın diğer kitaplarını okuyanlardan tavsiye alabilirim. Diğer kitaplarında birkaçında okumayı düşünüyorum.

Descartes “düşünüyorum öyleyse varım” diye yazdı. “yalnız” sözcüğünü de kullanabilirdi: “düşünüyorum, öyleyse yalnızım”. şöyle de yazabilirdi: “yalnızım, öyleyse düşünüyorum”
Kendimle başbaşayken hiçbir zaman sıkılmadığımı söyleme cesareti gösteremem, kötü niyetli kişiler benim çok azla yetinmeyi başardığımı ileri sürecektir. Bazı insanlarla beraberken kendimle başbaşa olduğum zamanlardan daha fazla sıkıldığım doğru.
Sırtımın ortasında bir yer kaşınsaydı ve kolum oraya uzanmasaydı, işte o zaman Jean Paul Sartre bir cüret çıkıp bana “cehennem başkalarıdır” deseydi ondan sırtımı kaşımasını isterdim! :)