O öldüğü zaman, bir başka insan onun düşüncelerini daha ileriye, sonra bir başkası ondan da ileriye götürecek ve bu, sonsuza kadar böyle sürüp gidecektir. İhtiyar bunun bilincindeydi. Ve bu onu, biraz buruk da olsa, acı da olsa, tatmin ediyordu. Bu onun için, bağdaşmazı bağdaştırmak, uyuşmazı uyuşturmaktı.