Eski özlemlerimi yitirdim. Umut da gitgide aşınıyor. “İnsan umutsuz da yaşar,” diyor bir şarkı. Eskiden gülerdik, narkoz derdik bu tür şarkılara. Şimdi bal gibi dinliyoruz. “Yüzü gülen adam gösterin bana,” diye bağırıyorum, “yüzü gülen insan. Işıkları yakın,” diyorum, güneş nerde. Karamsarlığa yuvarlanıyoruz...