Matematikçinin dairesi, dörtgeni, beşi Platon'a göre nesnel ve evrensel bir varlığa, gerçekliğe sahiptir. Matematikçi onları icad etmemektedir, keşfetmektedir. Onlar nesnel olarak var oldukları için zihin veya akıl onları görmekte, seyretmekte ve kabul etmektedir.

“Göğsünü yumruklayarak yüreğine çıkıştı: Dayan yüreğim, bir vakitler daha da kötüsüne dayanmıştın.”

Değerli insan kendine yeter, tek başına yaşamanın tadına varabilir. Herkesten daha az arar başkalarını.

Ben soluk aldıkça, sesim çıktıkça, doğruluk önümde kötülenirken, onu savunmazsam günah işlemiş olurum.

... kendinde olanın fazlasını istemek, bunu bir şey sanıp ardına düşmek, insanın doğuşunda olan bir şeydir.

İnsanlar eğriliği, eğrilik yapmak korkusundan değil, eğriliğe uğramak korkusundan ayıplarlar.

"Bizim için her şeyin ölçüsü insan değil... Tanrı'dır."

Platon, "Filozoflar kral veya krallar, önder denilen insanlar gerçekten filozof olmadıkça, böylece aynı insanda devlet gücü ile akıl gücü birleş­medikçe devletlerin başının beladan kurtulamayacağı"na inanmaktadır.