Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.26
Miuv
Miuv
@Miuv
191 okur puanı
Temmuz 2018 tarihinde katıldı
Sabahattin Ali, romantizm akımının üç temsilcisinin öykülerini Türkçeye çevirmiş. Öykülerin üçünü de beğendim özellikle ilk iki öykü çok güzeldi. Çeviri çok akıcıydı ve öykülerden önce hem yazar hem de öykü hakkında kısa açıklamalar yapması çok yararlı olmuş yazarları tanımak ve hikayeyi daha iyi anlamak için.
Sergüzeşt, Kafkasya'dan köle olarak getirtilmiş Dilber'in çocukluğundan beri geçirdiği sıkıntıları ve çalıştığı evin sahiplerinden Celal Bey ile olan aşkını anlatıyor. Yazar çok güzel noktalara değinmiş kitapta ben çok etkilenerek okudum. Kurgudaki birkaç tesadüften ve bazı gereksiz uzun betimlemelerden rahatsız olsam da genel olarak akıcı bir dili vardı. Okunması gereken eserlerden olduğunu düşünüyorum.
Toni Morrison'dan okuduğum ilk kitaptı. Yazar siyahi ayrımcılığına değinmesi ve kadın sorunlarını işlemesiyle dikkatimi çekmişti. Sula da yine iki siyahi kız arkadaşın (ve annelerinin) yıllar içinde yaşadıklarını konu ediniyor. Ben pek beğenemedim. Yazarın dili şiirsel ama herhangi bir duygu hissettirmekten uzaktı. Zaten uzun uzun şiirsel cümlelerdense süssüz, açık ve net olanı tercih ederim. Sevemememde en büyük etken kullandığı dildi. Karakterler de bana soğuk geldi konu ilgimi çekse de bir türlü kitaba ısınamadım, bitirmek için okudum.
Okur Takip Önerileri
Laurent Gounelle kitaplarından en sevmediğim bu oldu. Normalde yazarın tarzını severim klasik kişisel gelişim öğütlerinden ziyade insanlığa, dinlere, doğaya dair bilgiler de verir. Bu kitapta, doğaya, hayvanlara dair değindikleri harikaydı zaten küçüklüğümden beri benimsediğim görüşlerdi. Ama bunun dışındakiler her yerde okuduğumuz şeylerden ibaretti. Bilgi var ama nasıl uygulanacağına yönelik bir yönerge yok. Tek cümle veriliyor "içine bak". Bu bana bir insanın kendini geliştirmesi için çok yetersiz geliyor. Günümüz dünyasında bu kadar kolay bir süreç değil bu. Kitaptaki karakter de çöküş noktasındayken halasının birkaç sohbetinden sonra aniden aşırı huzurlu, herkese iyilik saçan, önüne gelene iltifat eden birine dönüşüyor. Çok gerçek dışı bir olay. Asıl, çöküş ve hayata dönme arasındaki sıkıntılı süreci ayrıntılı olarak göstermeliydi ki uygulama açısından da işimize yarayacak bilgiler edinelim. Diğer kitapları böyle değildi birçok uygulama örneği de verirdi kurgunun içinde. Hayal kırıklığına uğradım malesef.
Yaban Koyununun İzinde, Murakami'den ilk kitabım ve çok severek okudum. Başları biraz sıkıcıydı özellikle de geçmişi anlattığı yerleri hızlı hızlı geçmek istedim, gereksiz detay bulduğum kısımlar oldu. Ama yine de zihnimin karışık ve dolu olduğu bir zamanda okuyup kafa dağıtmak baya iyi geldi bana. Çok ilginç bir konusu vardı son ana kadar merakımı cezbetti.
Murakami genelde kalın kitaplarını gördüğüm için gözümü korkutan yazarlardandı ama kolay okunan bir dili var gayet akıcı ilerledi kitap. Başlangıç kitabı olarak bu uygun görülmemiş ama ben güzel bir başlangıç yaptığımı düşünüyorum diğer kitaplarına da bakacağım.
Mata Hari'yi Paulo Coelho'dan okumak güzeldi. Yazarın akıcı anlatımını ve kurgunun arasına sıkıştırdığı hayat derslerini seviyorum. Ama Mata Hari'yi daha detaylı okumayı ummuştum biraz yüzeysel geçmiş ve en önemli olaylara yer vermiş sadece. Yaşadığı ilişkilerden, günlük yaşamından, onu bu sona götüren etkenlerden daha ayrıntılı bahsetmesini isterdim.
Beyninde tümör tespit edilen bir adamın farklı bir ülkede hastaneye yatırılmasıyla başlıyor kitap. Ameliyatına çok az bir süre kala hastaneden kaçıyor ve fazla bilmediği bir şehirde parasız bir şekilde hayata tutunmaya çalışıyor.
Benim için baya zorlayıcı bir okuma oldu diğer Burgess kitapları kadar ilgimi çekmedi. Yaşanan olaylar heyecan uyandırmadı genel bir akıcılık sorunu ve duygu eksikliği vardı. Bundan önce okuduğum iki kitabını çok sevmiştim ama bu deneyimden sonra dördüncü kitabını okumakta biraz şüpheliyim.
Yazarı bu kitapta başarılı bulduğum tek nokta hastane ortamını, yapılan testlerin yaşattığı hisleri ve beyninde sorun olan bir adamın günlük hayattaki aksaklıklarını çok iyi aktarmış olmasıydı. Bunu da kendisine de bir zamanlar beyin tümörü teşhisi konulmasına bağlıyorum.
Ne zamandır konu olarak bu kadar sinirimi bozan ama akıcılığı, hissettirdiği duygularla da tam bir okuma zevki yaşatan bir kitap okumamıştım. Suphi ve Sırrıcemal'in pişman olmasını, aynı kötülükleri görmesini o kadar çok istedim ki elimden bırakamadım kitabı :D Zehrayla birlikte sinirden delirdim ve aynı intikam hislerini yaşadım :D Ara ara Zehra'ya da kızmadım değil bu intikamın da bir dozu olmalı ve aklından tamamen çıkarmalıydı Suphi'yi. Ama dönemin şartlarına göre yazarımız bunu uygun görmüş. Aldatma,aldatılma konusunda hassas kişilere pek önermiyorum :D
Yazarın akıcı bir dili olmasına rağmen gereksiz ayrıntılar üzerinde o kadar vakit kaybetmiş ki aşırı sıkıldım. 160 sayfa boyunca 3 5 tane olay oldu gerisi kurgulanan evrenin sıkıcı ayrıntılarıyla doluydu. Daha heyecanlı, merak uyandırıcı bir kurgu bekliyordum bu kitap da hayal kırıklığı oldu.
Halid Ziya Uşaklıgil'in öykülerini Bitmemiş Defter ile tanıyıp çok sevmiştim. Bu Muydu? da 3 öyküden oluşan bir kitap. Ama maalesef bu öykülerden aynı tadı alamadım. İlk öykü baya kasvetli, mutlu insanı bile bunalıma sokacak derecede sıkıcıydı. Bu türün sevenleri çok ama benim zevkime hiç uymuyor. İkincisi bence kitaptaki en tatlı en sevilesi öyküydü, yeni evli bir çiftin nişanlı oldukları dönemde birbirlerine yazdıkları mektuplarla geçmişi yad etmeleri üzerineydi. Üçüncü öykü aslında güzel başladı ama sonlara doğru çok sevemedim onu da.
Biraz hayal kırıklığı oldu benim için.
Şu zamana kadar okuduklarım arasında net bir şekilde en sevdiklerime girdi. Kitaptaki olaylar adı geçen kişiler,mekanlar tamamen gerçek (zaten araştırdığınızda da karşınıza çıkıyor) 2. Dünya Savaşının İtalya kanadını anlatıyor. Yazarın dili o kadar akıcı ki sıkılmadan, büyük merakla okudum her sayfasını. Pino Lella'ya hayran oldum, 2. Dünya savaşının en yakın tanıklarından biri olmuş kendisi, hatta tarihin şekillenmesine birebir katkı sağlamış. Yazarını, bu hikayenin peşine düştüğü ve bize bu kadar açık, akıcı bir şekilde aktarabildiği için tebrik etmek lazım. Sevdiğim bir başka şey de yazar sonunu ucu açık bırakmamış, adı geçen kişilere ve mekanlara savaş sonrasında ve günümüzde neler olduğunu araştırarak kitabın sonunda anlatmış. Bu kısım benim için önemliydi gerçekten çünkü kendi başıma bu bilgilere ulaşma imkanım sınırlıydı. Tarihe ilgisi olan herkese şiddetle öneriyorum bu kitabı.
Stoa felsefesine bu kitapla giriş yapmış oldum. Sunuş bölümünde Stoacılık genel hatlarıyla anlatılmış, kitabı daha iyi anlayabilmek için bu ön bilginin gerekli olduğunu düşünüyorum. Mutlu Yaşam Üzerine'de Seneca hayatı nasıl yaşamamız gerektiğini anlatmış, insanların çoğunun yaptığı hatalar ve yanlış bakış açıları üzerinde durmuş. Kendi felsefesini anlatırken Hazcılığı da bir güzel eleştirmiş(doğal olarak) ve hakkındaki söylemlere cevaplar vermiş. Bu hazcılıkla ilgili ufak bir araştırmaya yöneltti beni ve iki bakış açısını karşılaştırarak okumaya devam ettim.
Yaşamın Kısalığı Üzerine, bir önceki bölüme kıyasla daha kolay okunuyordu. Burada sadece bir insan ne yaparsa boş bir yaşam geçirmemiş olur buna değinmiş. İnziva kavramının sıkça üstünde durmuş. Herşeyden uzaklaşıp kendinizi dinleyeceğiniz zamanlar eğer kaygıyla ve gelecek planlarıyla geçiyorsa bu inziva değil 'boşluktaki meşguliyet" ona göre. Yani inzivanın da bir adabı var, bilgelikle geçirilmeli bu zamanlar.
Birçok insanın faydalanabileceğini düşünüyorum bu kitaptan, yaşamımızı düzenlemek için örnek alınabilecek bir bakış açısına sahip.
Mutlu Yaşam Üzerine – Yaşamın Kısalığı ÜzerineSeneca · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20217,4bin okunma
İnce bir kitap, çok sayıda kısa öyküden oluşuyor. Genelde yarım sayfa veya bir sayfa aralığındalar. Anlamlı, güzel öyküler vardı ama pek anlayamadığım birkaç tane de oldu. 'Kral' ve 'Köprüleri İnşa Edenler' isimli öyküleri çok çok güzeldi. Yine de Halil Cibran'ın okuduğum diğer kitaplarını düşününce Gezgin onların gerisinde kaldı. Daha önce yazar ile tanışmadıysanız bu kitabıyla başlamanızı önermem.
Frankenstein, beklediğimden çok daha ilgi çekici ve akıcı bir kitaptı. Korku-gerilim türünü pek tercih etmiyorum ama bu romanda her şey dozundaydı bence hatta çoğu kişi korkmayacaktır bile. Konusu gerçekten harika ve çok anlamlı. Yaratığın ilk var olduğunda ilgi, sevgi, iyilik arayan biri olması, zamanla yaşadıklarıyla başkalaşması ve yaratıcısına olan duyguları çok etkiledi beni. Her sayfasını büyük merakla okudum ve çok çok sevdim. Yalnız kitabın bazı bölümlerinde eksiklikler hissettim. Mary Shelley kitabı sadeleştirerek sunmuş bizlere, bu eksiklikler onun çıkardığı kısımlar mı yoksa bendeki çeviriden mi kaynaklı onu bilemedim.
Herkes bayılmış ama beğenmedim ben bu kitabı. İlk 3 öykü güzeldi sadece. Zaten birkaç ay önce okumaya çalışıp yarım bırakmıştım, devamını bitirmiş olmak için zorla okudum. İnsanın enerjisini emen, bunalım, mutsuzluk, dram, yaşama isteksizliği ve eşlerinden bıkmış kaba saba kocalarla dolu bir kitaptı. Gereksiz ve uzun detayları da çok yordu. Birkaç gün bir şey okuyamayacağım sanırım.
