Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.31
Leoren
Leoren
@Mizuyu
Turizm rehberi
Öğrenci
Yüksek Lisans
Kocaeli
İstanbul, 6 Ocak 1998
47 okur puanı
Kasım 2016 tarihinde katıldı
Jose Saramago’nun okuduğum ilk kitabı oldu. Yazarın yazım şeklinden dolayı okumakta ilk başta bayağı zorlansam da konu beni bir şekilde alıp götürdü. Bu kitap bana daha çok deneme kitap gibi geldi. Konu ölüm ve ölümü her konudan işliyor. Bir bölüm bir ailenin hikayesini anlatırken diğer bölüm din, mezarcılar ve devlet başkanı açısından, bir bölüm ölüm durduğunda ortaya çıkan devlet karşıtı örgütleri işlemiş. Fakat bunların hepsi tabii ki birbiriyle bağlantılı olaylar. Konusu en basit haliyle şöyle, bilinmeyen bir yerde ölüm birden duruyor. E hal böyle olunca buna sevinenler, ölmek isteyenler ve bu yüzden ülkeden kaçmaya çalışanlar vs. her konu işlenmiş. Eğer böyle bir şey olsa bu kitaptakiler gerçekleşebilecek düzeyde yazılmış.
Bundan sonrası Spoilerli kısım
Fakat ertesi sene ölüm bir mektupla geri geliyor ve ölümün yeniden başladığı ve geçen sene ölmesi gerekenlerin birden öleceği, bu sene iste öleceklerin bir zarfla 7 gün önceden bildirileceği söyleniyor. Bu durumda evdeki ölülerin belirleneceği sistemler ve bildiri simgeleri geliştiriliyor. Fakat bu sırada bir viyolonselciye mektup gitmiyor ve ölüm ona mektubu vermek için plan yapmaya başlıyor. Kitabın bu kısmından sonrasını sevmedim. Bu kısımdan öncesini çok sevmeme rağmen bu kısmını hiç sevemedim maalesef :(
Kitapta toplumsal cinsiyet konuları çok iyi işlenmişti. Kitabın kendisi de akıp gitti zaten. Kitapta 18 yıldır aynı yerde çalışan Furukura’nın hayatının belli bir kısmı yer alıyor. Toplumsal baskıları çok iyi işleyen kitap bana aslında bu tür işlerin Japonya gibi gelişmiş bir ülkede bile nasıl var olduğunun farkına vardırttı.
Konu olarak, Briton olan bir yaşlı çiftin oğullarını ziyaret etmek istemesiyle beraber yola çıkmaları ve yolculukları anlatılıyor. Ayrıca köylerde bir sis var ve bu sis her şeyi unutmalarını sağlıyor. Kitapta Birtonlar ve Saksonlar’ın savaşı, ejderha, olayların yaşandığı yerler fantastik bir dille anlatılmış ve bu benim hoşuma gitti. Kitabın sonunu da beğendim fakat biraz havada kalmış gibiydi. Japon yazarlar genelde kitabın sonunu havada bırakıp sonunu okuyucuya bırakırlar fakat bu öyle bir şey de değildi. Bir iki cümle daha eklenip kesin bir şey anlatılabilirdi diye düşünüyorum.
Okur Takip Önerileri
Kitap direkt 10 yıl sonrasından başlıyor. Samuel'in babasının ordusundan kopup güruhu öldürmek için yola çıkmasıyla başlıyor fakat babası engelliyor ve böylece hızlı bir başlangıç yapıyoruz. Bu kitapla da seriyi bitirmiş oldum. benim için uzun ve keyifli bir dönem oldu. Zaman kaybı gibi hissetmedim fakat bazı yerler gerçekten sıkıcıydı. Fakat
Bu kitap ikinci kitaptan çok çok daha iyiydi. Artık bu kitapta iki dünya arasında geçiş yapan kişi sayısı artmış ve böylece her an yeni bilgi öğreniyoruz bu kitapla birlikte. Kitabın ilk 400 sayfası muhteşemdi. Su gibi aktı fakat bu sayfalarda olan bir olay yüzünden yeniden hem kitaptan hem seriden bayağı sıkılmaya başladım. Özellikle sonlara doğru bazı olaylar çok saçma gelse de yine de kitabı beğendim.
İlk kitaptan birkaç yıl sonrasını anlatıyor. Bu kitapta savaş sahnelerine artık heyecanlanmamaya başladım neden bilmiyorum. Çok üstünkörü geldi. Ayrıca geçen kitapta zaten yine düşünmüştüm, ama bu kitapta aşk olayları aşırı berbat. Salakça kıskanan bir Rachelle ve her dediğini yapan bir Thomas var. Berbat bir aşk. Gerçekten sıkıldım ve gördükçe atladım. Bu kitapta çok fazla ikinci evren anlatılmış. Birinci evrende de Thomas’a artık güven gelmiş, böylece politikayla daha haşır neşir olunmuş. Bu yüzden çok fazla politika da okuyoruz aslında. Böylece Thomas birinci evrende başkarakter olarak çok yok. Tüm politika insanlarıyla beraber eşit seviyede olması bayağı güzel olmuş. ikinci evrende de Thomas'ı sıkça gördüğümüz için denge güzel tutturulmuş.
Buradan sonrası biraz detaylı ve spoilerli kısım.
Çölden sonra yeni bir yer bulmuşlar hatta Thomas oranın generali gibi bir şey olmuş, çocukları olmuş ve hayatına devam etmeye başlamış ve güruh denen, her gün yıkanması gerektiği halde yıkanmayıp sonra kötü tarafa geçtiklerine inandıkları kişilerle savaşıyorlar. Kitabın sonlarına doğru geldikleri ormanın da yok olmasıyla ve Elyon’un ölmesiyle kitap biraz heyecanlandı. Bu yüzden üçüncü kitap gözümde biraz büyüdü. Bakalım nasıl olaylar olucak.
Kitap, çember serisinin bir parçası. Parça diyorum çünkü seri döngüselmiş. Her kitap birbirine bağlanıyormuş. İnternette okuduğuma göre Siyah’tan başlamak en iyisiymiş. Tüm seriyi okuduktan sonra bu yorumu yazdığım için eğer başlamak isteyen varsa gerçekten Siyah'tan başlamanız iyi olur.
Konuya gelirsek, Thomas Hunter adlı bir adam gerçek hayatta uyuduğunda başka bir dünyada uyanıyor ve orada geleceği yaşıyor. Her uyuduğunda bir oraya bir buraya gidiyor. Bunun dışında normal dünyada bir virüs yayılıyor. Thomas da bu bilgileri diğer dünyadan edinmeye çalışıyor. İlk kitabın konusu ve serinin en basit ve temel başlangıç konusu bu.
Buradan sonrası biraz daha detaylı ve hafif spoilerli kısım
Kitapta biraz az betimleme ve Rouchların boşvermişliği biraz saçma. Thomas oraya yeni gelmiş fakat bilgi vermek vs. yok. Orada bir bilgi alınmaya çalışılıyor ama yok yani. İkinci dünyadaki kadınlar o kadar zayıf, aciz ve yardıma muhtaç yansıtılmış ki, erkek olmadan yaşayamıyorlar sanki. Onlar korusun onlar hediye alsın onlar eğlendirsin çocuk çocuk hareketler yapsın vs romantiklik hiç iyi değildi. Renkli Orman’ın ilk insanı olan Tanis’in en iyi olduğu şey romantiklik. Kendisi Kara Orman’a gidip orayı yıkmak istiyor ama silah ile ilgili hiçbir şey bildiği yok. Kitapta en mantıklı karakter, Thomas’ın hemşire ablası Kara gerçekten. Onun dışında mantıklı düşünen biri yok maalesef.
Kitabı okurken çok sıkıldım. Çok fazla aşırı derecede boş bilgi ve konuşma vardı. O kadar sıkıldım ki kitap 3 ayda bitti. Elime alasım gelmedi bu boş bilgiler yüzünden. Clay’ın zihnindeki olaylar kitabın olaylarından daha ön plana çıkartılmış. Bölümler arasında, her bölüm farklı bir şey anlatan animeler gibi bambaşka konulara girip bir sayfa onunla ilgili bir şey anlatıp sonra o konu kapatılmış. Çok nadiren o konular sonraki bölümlerde tekrardan işleniyor. Stephen King'in kitaplarını çok severim ama nedense bu kendisine hiç bağlayamadı beni. Diğer kitaplarından farklı bir şey de yok ama nedense çekemedi beni
Buradan sonraki bölüm spoilerlidir.
Kitabın sonlarında birdenbire Alice’nin ölmesiyle beraber kitap kendisine bağladı. Sonlarda bununla beraber çok iyi drama bağladı. En sonda da kitabın sadece başlında ve sonunda oğlundan bahsetti o da zaten yarım bitti.
Bir çiftin günlüklerini okuyoruz tüm kitap boyunca. Günleri gördükçe günlüğün bittiğini anlıyoruz ve sonraki günlük kısmını kimin yazdığını yazılanlardan öğreniyoruz. Kötü olarak gördüğüm şeyler şunlar, adam 56 yaşında ve profesör fakat ne profesörü, ne eğitimi veriyor nerede veriyor bunlar hiç yok. Tamamen seks odaklı bir günlüğü var gerçekten ve bu beni çok rahatsız etti. Tamam olgunluk dönemi eseri kısmından bunu anlamamız lazım ama biraz fazla geldi bana bu kısım. Kadın bazı yerlerde her ne kadar bu fantezilerin kendisinin izni olduğunu söylese de hiç öyle hissettirmedi gerçekten. Günlüklerdeki tekrarlar biraz fazla. Önceki kişinin sonu, diğer günlüğün zaten yarısını kapsıyor. Bu biraz diğer kişinin fark etmesini, bildiğini de anlatıyor ama biraz uzatılmış. Kitap bir süre sonra döngüye girdi. Bir 10 yaprak böyle geçti. Bir de şunu da demek istiyorum, kitapta kadın, mutlu olduğu zamanlarda her gün bir cümle de olsa bir şeyler yazıyor. Bu benim çok dikkatimi çekti.
90/100
Yine bir Agatha Christie kitabına başlarken diyorum ki "Tipik bir Agatha Christie romanı." Fakat bunu kötü anlamda demiyorum. Agatha'nın daha kötü kitabına rastlamadım.
Kitapta yine küçük bir ailenin miras kavgası konu edinmiş. Fakat her ne kadar akıcı ve yalın bir anlatımı da olsa bu sefer konu biraz yavan kalmış. Özellikle puan kriterlerimden bir tanesi katili bulamamaktır. Ama Agatha katili bilerek açık açık belli etmiş kitabın sonlarına doğru. Ama kitapta, şu anki karakterlerin öncesindeki kişilerin adları ve küçük de olsa yaşamlarından bahsetmelerini beğendim. Hercule Poirot ve Miss Marple okuma sıralarını maalesef bilmediğim için önceki kitaplarda geçen karakterler olsa da, okudukça kafamda yerleştiririm diye düşünüyorum.
Kitap ilk 265 sayfasına kadar çok yavaş ve sıkıcıydı. Fakat bu sayfalarda da ince ince karakter tanıtımı yapılmış. Resmen okumak için okudum resmen. Fakat ondan sonra biden açıldı ve olaylar başladı. 265.sayfadan sonra olaylar başlayınca heyecan başladı. Kitabın en sevdiğim kısmı yan karakterlerin (Gerçi ana karakter var denilebilir mi bilmiyorum) çok işe yaraması oldu. Her izlenilebilen ve okunabilen eserde yan karakterleri, ana karakterlerden daha çok sevdiğim için bu özellik benim için kitabı daha sevilebilir bir hale getirdi diyebilirim.
Ayrıca normalde kitapta çok karakter var diye not tutmak istedim fakat isim hafızası kötü olan benim bile not tutmadan bu kadar karakteri böylece güzel anlatıp hatırlatabilen bir yazarı ayrıca kendi çapımda tebrik ettim
Yazarın okuduğum ilk kitabı, ve aylardır merak ettiğim bir kitaptır kendisi.
Buna rağmen bu kadar güzel bir kitap çıkacağımı asla tahmin edemezdim. Kitabın içinde öyküler var, çok güzel bilgiler var, hayat hikayeleri var, dram var, aşk var, sanat var, var da var…
Güzelliğini bozmamak için uzun uzun yazmıyorum. O kadar güzel bir kitaptı ki… Mutlaka başlayınız <3
Açıkça söylemek gerekirse kitaba -birisi şaka amaçlı- 2 önyargıyla başladım. Bunlardan birisi şaka olarak "bakalım Genç Wertherimizin ne acıarı varmış", diğeri de yorumları okuduğum kadarıyla, bir imkansız aşk konusunu kapsadığıydı.
Yıllardır LGBT camiasıyla iç içe olduğumdan dolayı imkansız aşk konusu bana biraz notmal bir konu gibi geldi fakat hem doşum günümde alındığından dolayı hem de içimden bir ses okumam gerektiğini söyledi. Iyi ki de okumuşum. Kitapta kendimi buldum resmen. Kendi yaşadıklarımın çoğunu bana ışarıdan bir ses bana söylüyormuş gibi geldi. Yaptıklarımın farkına vardım ve bundan sonra daha da dikkatli olmam gerektiğini fark ettim aslında.
Kitap iki önyargıyı da kökünden bitirdi. Bunları düşündüğüm için bile üzüldüm açıkçası.
22 yaşındayım, tam 12 ay önce klasik okumaya başladım ve bu okuduğum ilk Goethe kitabıydı. Yazara resmen hayran kaldım.
Normalde bu tür kitapları "neden daha önce fakk etmedim" diye üzülürdüm. Fakat bu kitabı daha güzel yapan şey aslında yaşanılanlar
Ayrıca kitapta iki şey çok hoşuma gitti. Birincisi, mektuplarda sanki Wilhelm'in ne yazdığını biliyorsunuz, ikincisi de olayların uzatmadan, birden gerçekleşmesi
kitap içeriğinden hiç bahsetmiyorum, alınız okuyunuz <3
Genç Werther'in AcılarıJohann Wolfgang Von Goethe · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 2021120,6bin okunma
Agatha Christie'den yine muhteşem bir köy cinayeti vakası
Birçok Agahta Christie kitabından farklı bir kitaptı. Öncelikle bu olay Miss (Jane) Marple'nin ilk vakası. Ikinci olarak kitap birinci ağızdan yazılmış, son olarak da kitabın başında karakterler yazmadığı için ve köy karakterleri de birden yüklendiği için karakterler açısından birazcık zorlandım fakat Agatha yine de çok iyi bir roman çıkartmayı tabii ki başarmış. Stephen King ve Agatha Christie köy romanı işini cidden çok iyi yapıyorlar
Konusu güzeldi fakat diğer Agatha Christie kitsplarına göre birazcık yavaş geldi. Fakat okunamayacak kadar yavaş değil. Katili bulma konusunda da 5 kişiyi şüpheli bulmuştum ve doğru tahmin edebildim. Ama 5 kişi arasından bir zahmet doğruyu bulmam gerektiğini düşünüyorum :D
Birçok Miss Marple romanını okumama rağmen Miss Marple'nin ilk vakasını yeni okuyabildim. O yüzden aramıza hoşgeldin insanları dürbünle dikizleyen dedikoducu dedektif Miss Marple <3
Kitap aslında art arda işlenen iki cinayet sonrası paylaşılan mirastan dolayı çıkan basit bir aile kavgasını anlatıyor. Fakat Agatha Christie zekası işin içine girince oraya bambaşka bir kitap çıkıvermiş. Ailedeki kişilerin karakter özellikleri, tavırları, anlatılışları, hareketleri aşırı güzel yapılmış. Hele son sayfalarda sayfa başı katilin kim olduğu zihnimde sürekli değişti.
Başlayacaklar için not: Kitapta Agathaya göte normal, normal kitaba göre çok karakter var. Eğer Agatha okuyucusu değilseniz notunuzu hazır edin :D
Aslında bu kitaba hiçbir yorumu okumadan seri takıntıma yenik düşerek başladım. "Modern Klasikler Serisi" ve "İş Bankası Kültür Yayınları" serisine başlayınca hem Gurur ve Önyargı hem de bu kitabı aynı anda aldım ve buna başlayıverdim birden.
Başladıktan sonra fark ettim ki kitabı seven kadar sevmeyenler de var.
Kitap yorumuma gelecek olursam ben kitaba karşı çok nötr kaldım. 7 vermemin nedeni, çok fazla aksiyon fantastik polisiye kategorisinde bir kitap okuduktan sonra biraz durgun bir kitabı okumanın verdiği sakinlikti aslında. bunun dışında kitapta yarısından biraz ilerisinde olan olaylar dışında olan çok fazla bir olay yoktu.
Çeviri çok kötüydü maalesef. Özellikle Mina Urgan gibi birisinin "yard'ı yarda, feet'i de ayak" olarak çevirmesine çok şaşırdım açıkçası. Kaya Kale'ye bile göz yumuyorum.
Çok çok güzel bir konu, fazla karakter çeşitliliği olmasına rağmen işleyiş maalesef kötü geldi bana.
Kitabın karakterleri o kadar çoktu ki ilk kez bir kitapta not tutma gereği duydum. Nota bakarak söyleyebilirim ki 14 tane ana karakter var ki yan karakterleri yazmadım bile. Hepsinin geçtiği yer farklı ama önemleri çok büyük.
Kitap daha çok bir zamanı birkaç kez anlatma yönünde. Yani bir kişi bir zamanda bunları yaparken olay bitince bu zamanda başka bir kişi de bunları yapıyordu tarzında gitmiş. Kitap bu nedenle çok az bir süreyi kapsıyor (Yanlış hatırlamıyorsam 4 gün) kitabın sonlarına doğru birkaç ay atlansa da olay bu 3-4 gün içinde geçiyor
Kitabın karakterlerinin fazlalığından mıdır bilmem ama katil tahmin ettiğim kişi değildi. İlk önce tahmin ettiğim kişi çıktı fakat en sonda çok güzel bir plot twist yapılmış. Kitabı beğendim. Trendeki Kız incelemesinde çok az karakter var demiştim burada da biraz fazla olmuş. Ama fazla karakter daha iyi olmuş. Trendeki Kız'dan daha iyi bir kitap bence
Kitap, Hastings'in gözünden işlenen muhteşem bir kitaptı. Her karakter ayrı ayrı incelenmiş, hangi karakterden şüpheleneceğinizi şaşırdığınız, sizi oradan oraya sürükleyen ama aynı zamanda Poirot'un son macerasını okududuğunuz bir eserdi. Oradaki insanların yaptıklarına göre sonuç çıkarmaya çalışmak kitabın amacı ve en eğlenceli yönüydü bence.
Kitap, uzun zamandır okuduğum en iyi kitaptı. Hikaye örgüsü, olaylar, konu… Karakterlerin her biri kitapta o kadar değerliydi ki, ufacık bir yan karakter çıkartılsa bile kitap karmakarışık olurmuş gibi hissettirdi.
Kitabın konusu, çok basite indirgersek iki ana karakterin birleşmesini anlatıyor. Fakat iki ana karakterden öte asıl yardımcı olan yan karakterler. Tengo ve Aomame adlı iki ana karakter dışında kitaptaki en etkili karakterler bence Fukaeri ve Tamaru'ydu. Onun dışında Okura, Kumi Adachi, Tsubasa, Madam, Azumi, Ebisuno, her ne kadar sevmesem de Ushikawa… Hepsi ayrı ayrı harikaydı.
Kitabın içinde doğaüstülük, kısa hikayeler, paralel evren, aşk, cinsellik… her şey ne aşırıydı ne azdı.
Şahsen Aomame'nin kısınlarını okurken çok daha zevk alsam da Tengo'nun kısımlarını da Fukaeri sayesinde daha dikkatli okudum
Yazardan ziyade benim gibi japonca çevirmenlik isteyen biri için çevirmen ilham kaynağı oldu. Muhteşem bir çeviri yapıp kitabı en üstlere kadar taşımış bence.
Kısacası kitap muhteşemdi. Sayfa sayısına bakıp sakın korknayın. Su gibi akıp gidiyor
Paula Hawkins'in yazdığı çok güzel bir kitap. Kitabın tek yanlışı bence polisiye kategorine koymaları. Çünkü kitap bence polisiye değil, psikolojik türde. Kitabı psikolojik bir kitap olarak okumaya başladığınızda polisiye bir kitaptan çok daha fazla zevk alıyorsunuz. Ayrıca kitabın eksiklerinden birisi de ana karakterlerin çok az oluşu. Katilin kim olduğunu hiç polisiye okumasanız bile az çok tahmin edebiliyorsunuz çünkü geçen isimler çok az ama burdan doğan bir şey olarakta cinayetin nasıl olduğunu tahmin etmeniz eğer çok fazla polisiye okumadıysanız birazcık zor.(ki kitap eğer sadece bu konuyla polisiyeye girdiyse bu sayılmaz)
Kısaca kitap sürükleyici, güzel fakat konusu yanlış seçilmiş
Kitabın akıcılığı ve anlatım şekli çok hoş. Aslında kitabı alırken "Binbir Gece Masalları" tarzında bir şey beklerken aslında normal bir roman olarak karşıma çıkması beni her ne kadar şaşırtsa da kitap Tülin adlı bir Bilici'nin hayatını ve yaşadıklarını çok sade bir şekilde anlatıyor. Sonu her ne kadar çok klişe bir ters köşe etkisi yapsa da okuyucuyu şaşırtma konusunda çok başarılı
Kitabın içindeki bilgiler çok iyi fakat başları birazcık çocukça yazılmış. Kısa kısa bilgiler veren Yunan ve Roma Mitolojisine başlangıç için iyi bir kitap.
