Seni düşünmek güzel şey,
ümitli şey,
dünyanın en güzel sesinden
en güzel şarkıyı dinlemek gibi birşey...
Fakat artık ümit yetmiyor bana,
ben artık şarkı dinlemek değil,
şarkı söylemek istiyorum...
Gün bitince herkes gidince ve sarılmak için uzandığın bütün kollar seni itince
beni anımsa.
Ayağına taş değmesin ama düş.
Kaldırmak için uzanmayan her el benim.
Deliler gibi düşünüyor, onlar gibi konuşuyorum;
Olur olmaz laf ediyor, saçmalıyorum her yerde:
Cehennem gibi kara, gecelerce karanlık olan seni,
Hâlâ pırıl pırıl sanıp, yeminle akladığımdan belli.