"Gece lambalarımız yanarken bize bir şey zarar verebilir mi anne ?" diye sordu. "Hiçbir şey olmaz canım, onlar annelerin çocuklarına bekçilik etsin diye geride bıraktıkları gözleridir."
Şimdilerde çocuklar çok bilgili, çok geçmeden perilere inanmaz oluyolarlar. Ne zaman çocuk "perilere inanmıyorum" dese bir yerlerden bir peri düşüp ölüyor.
O, gördüğü her şeyi yalnızca tek bir kişiye anlatmak isterdi; denize çıkan sokakları, bahar geldiğinde bu şehri, yazın herkesin nasıl güzelleştiğini, şarkıları, kitapları, mutsuzluklarını ve her şeyi.
Sanki birini değil de beraberinde bir sevgiyi arıyordu ve ne olursa olsun sevgi arayan birini en karanlık, en küstah, en acı verici cümlelerinden bile tanırdım.
Tolstoy bizlere dünya edebiyatının belki de en iyi açılış cümlesini hediye etti:" Bütün mutlu aileler birbirine benzer,her mutsuz ailenin mutsuzluğu kendine göredir.