İlk baxışda əlaqəsiz görünə bilər, lakin Haruki Murakami ilə Orhan Pamukun qələmlərini müqayisə edəcəyəm bu yazıda. Buna səbəb də bu iki müəllifin əsərini ard-arda oxuyub aralarındakı fərqə tanıq olmağımdır.
O.Pamuk əsərində cümlələrin bədiiliyinə çox yer verərkən, ikinci yazıçının əsəri bədiilikdən yoxsundur. Bununla yanaşı, ilkində əsərin süjet xətti çox yavaş irəliləyir, belə ki, 60-70 səhifə oxuyursunuz və hadisə gedişatında önəmli dəyişiklik yoxdu. H.Murakaminin bu əsərində isə (Norveç meşəsi əsərində də, həmçinin) hadisələrin gedişatı çox sürətlidir. Azca mübaliğə ilə səhifənin yuxarısından aşağısına çatdıqda artıq çox hadisə baş vermiş olur.
İndi isə məhz bu əsər haqda rəyimi bildirim:
Xəfif qorxu və sirr içəriklidir. Həcmi də çox az olduğundan, əyləncə məqsədli yolüstü oxuya bilərsiniz. Əsərin sonuna yaxınlaşdıqda final cümləsini "Zəngli saatın səsinə oyandıqda, hər şeyin bir yuxu olduğunu anlamışdı." tərzində gözləyəcəksinizsə, bildirim ki, son olduqca anlamsızdır.
Hüdudlu yaşantımızda oxumaq üçün sonsuz gözəl əsər varkən, bununla vaxt itirməyə dəyməz deyə düşünürəm.
Burayadək oxudunuzsa, minnətdaram ❤
