Bir kitap okudu
80 syf.
2/10 puan verdi
·
22 saatte okudu
Bir kitabı yarım bıraktı
%20 (57/277)
Okur Takip Önerileri
Bir kitabı yarım bıraktı
#Suçveceza #estetic
Bu kitap uzun süre bana yoldaşlık etdi.Onunla veda fotografım olsun.Elvida Roskolnikov.
#yaşamak
Fakat o, o akşam uzun süre ve ısrarla bir şey düşünemiyordu, düşüncesini bir şeyde toplayamıyordu; hiçbir şeye artık bilinçli bir
şekilde karar vermiyordu; sadece hissediyordu. Diyalektiğin yerine yaşam geçmişti ve bilincinde kesinlikle başka bir şey ortaya çıkmalıydı.
Onu düşündü. Sürekli acı verip kalbini yaraladığını hatırladı; onun solgun, sıska küçük yüzünü ama artık bu hatıralar on acı vermiyordu neredeyse; artık bütün bu istirapların nasıl sonsuz bir sevgiyi hazırladığını biliyordu.
#emekverilmişsevgi #suç
Ama o dirilmişti ve bunu biliyordu, tümüyle yenilenmiş bir varlık olarak hissediyordu kendini,ve o, o da zaten bir tek onun hayatını yaşıyordu!
Bütün bu hastalığı sırasında Sonya sadece iki
kez gelebilmişti koğuşa; her seferinde izin istemek gerekmişti, bu da zordu. Ama hastane avlusuna, pencerenin altına, özellikle de akşama doğru, bazen de sırf avluda bir dakika durup uzaktan da olsa koğuşun penceresine bakmak için geliyordu. Bir gün, akşama doğru artık iyice iyileşmiş olan Raskolnikov uyuyakaldı; uyanınca,tesadüfen pencerenin yanına gitti ve birden uzakta, hastane kapısında Sonya'yı gördü. Duruyor ve sanki bir şey bekliyordu. O anda kalbini bir şey parçalar gibi oldu; irkildi ve hızla uzaklaştı pencereden. Ertesi gün Sonya gelmedi, sonraki gün de; onu sabırsızca beklediğini farketti.Sonunda onu çıkardılar. Kampa giderken tutuklulardan Sofya Semyonovna'nın hastalandığını, evde yattığını ve hiçbir yere gitmediğini öğrendi.
Veba büyüdü ve gitgide yayıldı. Bütün
dünyada sadece birkaç kişi kurtulabildi, bunlar da temiz ve seçilmiş olanlardı, yeni bir insan soyu ve yeni bir yaşam başlatmaya, toprağı yenilemeye ve temizlemeye yazgılıydilar ama kimse ve hiçbir yerde görmüyordu bu insanları,kimse duymamıştı sözlerini ve seslerini.
Koca nüfuslar, koca şehirler ve halklar hastalanıp deliriyordu. Herkes kaygılıydı ve
anlamıyordu birbirini, herkes doğrunun bir tek kendisinde olduğunu düşünüyor ve diğerlerine bakarken acı çekiyordu; göğsünü dövüyor, ağlıyor ve kollarını kavuşturuyordu. Bilmiyorlardı kimi nasıl yargılayacaklarını, anlaşamıyorlardı neyi kötülük neyi iyilik sayacakları konusunda. Kimi suçlayacaklarını kimi aklayacaklarını bilmiyorlardı. İnsanlar birbirlerini anlamsız bir kötülükle öldürüyordu. Birbirlerine karşı koca ordular topluyorlardı ama ordular, daha sefere çıkmışken birden kendi kendilerini
kesmeye başlıyordu, birlikler dağılıyordu, birbirlerine savaş açıyorlardı, dağılıyor ve birbirlerini kesiyor, parçalıyor ve yiyorlardı. Şehirlerde bütün gün davul çalıyordu; herkes çağrılıyordu ama kim ve ne için çağırıyor, kimse bilmiyordu ama herkes telaşlı ve kaygılıydı. En sıradan zanaatlar terk edilmişti; çünkü herkes kendi düşüncelerini,kendi düzeltmelerini öne sürüyor ve anlaşamıyorlardı,tarım da bırakılmıştı.
Sayfa 679 - Сan
#yaşamaq#8ilsonra
ve yeniden hayata başlayabilirdi! Neden yaşasın? Ne olabilirdi ki? Neye yönelecekti? Var olmak için yaşamak mı? Ama o bin kez hazırdı eskiden varlığını bir fikre, bir umuda, hatta bir fantaziye adamaya. Sadece var olmak hep az gelmişti ona; hep daha çok istemişti.Belki de, bir tek arzularının gücüyle kendisini o zamanlar insan, başkasından daha çok hak verilmiş bir insan
sayıyordu.
Sayfa 674 - Can
‘’ Biliyorum, bir gün dayanamayacak küçük kalbim; arkamı dönüp inandığım ve güvendiğim her şeye veda edeceğim. ‘’
2024 okuma hedefini ekledi.
Say önəmli deyil,əsas mahiyyətdir.
2024 OKUMA HEDEFİ
3/50 kitap - %6 tamamlandı
3 kitap okudu
50 kitap
989 sayfa
0 inceleme
8 alıntı
6 günde 1 kitap okumalı.