Sık sık söylediği bir söz vardı Drossakis’in, “Eğer askersen ve sorarsan kendi kendine: ‘Ben ne için ölüyorum? ‘ diye… ayvayı yersin!”
Ve eklerdi hemen:
“Ne yani? Bir avuç mısırla mı yürüyecek bizim ordu Kızıl Elma’ya kadar? Oysa, Türkler için durum bambaşka: Tarlası için, camisi için, ailesi için savaşıyor Türkler. Sakarya demek, Termopil demekti onlar için. ‘Sakarya,’ diyor ve ölüme meydan okuyorlardı…”
Sayfa 192