september
@Neva__
905 okur puanı
Ağustos 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
‘Yaşamak’ bir perde gibi kalkıyor aramızdan
Zamansız mekansız bir tünel başındayız şimdi
Sayfa 532Kitabı okudu
Elimle
Kendi elimi tutuyorum
Yan yana gidiyormuşum gibi kendimle.
Sayfa 478Kitabı okudu
Aklımdan çıkmıyorsun dedim
Başka türlüsünü yorgunum anlatmaya
Sayfa 471Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Yaşamak bir sokak lambası gibi
Bir gece evden atılmış bir çocuk sanki
Tek bir damla tek bir ses gibi
Aklıma düşüyor
Sayfa 386Kitabı okudu
Kendini ara bul getir şiddetle kucaklaşalım
Dudağımın altına koy adını
Sayfa 380Kitabı okudu
Benimle fazla yakınlık kurdun
Çiçeğim
Köklerim ateş saplarım zehir
Yağmur sularıyla izler edinmiş tenin
Benimle çok hayal kurdun artık yaklaş
İpil ipil miyop bakışın bir kanakışı
Bu su sarnıcından başla
Sana verildi emanetim ateşim zehrim
Benimle çok put kır çiçeğim
Sayfa 378Kitabı okudu
Olup bitenler olmamış gibi yapmak, olanları bilmezden gelmek istemiştim. Ama becerememiştim. Unutmak elimizde değildi. Karar verip unutamıyordu insan. Affedemediği gibi. Affetmek de elimizde değildi.
Sayfa 459Kitabı okudu
Sevgili hayat sen bana trajediyi mi layık gördün? Tamam! Beterin beteri olsun o zaman.
Sayfa 450Kitabı okudu
Hayat böyle inanılmaz bir şey işte. Bir gün biriyle tanışıyorsun, bir yola giriyorsun, o yol seni başka bir yola götürüyor. Derken bir bakmışsın ki sen yol açıyorsun birilerine …
Sayfa 449Kitabı okudu
Bazı zamanlar ertelenemez çünkü. Bazı hesaplardan vazgeçilemez. Bazı defterler kapatılmadan yola devam edilemez.
Sayfa 417Kitabı okudu
Boşluğun içinde başıboş yüzmek gibiydi benim hayatım. Bir gün sonrasını bile düşünmeyi istememiştim. Toplara hep gelişine vurmuştum. Kazandıklarım kaybettiklerimin yanında hiçti.
Sayfa 374Kitabı okudu
Ödenmemiş bir hesap vardı aramızda. Ama sorun şuydu ki, ikimiz de kendimizin alacaklı olduğunu düşünüyorduk.
Sayfa 347Kitabı okudu
Ömrümün bütün ruhsal sefilliğine rağmen lanetli güzelliğimi seviyordum. Yaşlanarak, çürüyerek ölmek istemediğimi biliyordum. Kendi kıyametimizi de görmek istiyordum öte yandan. Nasıl biteceğiz acaba biz? diye düşünüyordum, ayrılma ihtimalimiz hiç yokmuş gibi. Bu gidişle yaşlanamayacağımız kesindi. Ne olacak peki? Hastalanıp mı öleceğiz, birbirimizi mi öldüreceğiz, el ele intihar mı edeceğiz? İlk hangimiz ölecek? Kalan ne yapacak? Nasıl olacak bizim çöküşümüz?
Sayfa 292Kitabı okudu
Çöküşe gittiğimizin farkındaydım. Tam farkındaydım denemezdi belki, bilinç ile salaklık arasında bir yerde duruyordu bu bilgi. Gözle görüldüğü halde ne anlaşılır bir cümle olarak bilincime çıkıyor ne de tümüyle yok oluyordu.
Sayfa 292Kitabı okudu
Ezcümle, herkes varlığındaki boşluğu doldurmak istiyor. Dolduramadan ölüyor. Ama uğraşma boşuna, o boşluk dolmaz! Varolmanın boşluğu o! Dolsa biz, biz olmayız!
Sayfa 286Kitabı okudu