Nez ♡
@Nezistwya
"Ne çıkar siz bizi anlamasanız da."
Bilgisayar Mühendisliği
Çukurova Üniversitesi
19 Mayıs 1999
111 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Nez ♡ tekrar paylaştı.
Ömrüm boyunca hayatımı ezen koşulların bazılarından kurtulmak istediğim, buna karşılık kendimi benzer başka koşullar tarafından kuşatılmış olarak bulduğum çok oldu, olayların belirsiz örgüsünde bana karşı kesin bir düşmanlık vardı, desem yeridir. Diyelim ki, beni boğmakta olan bir eli boynumdan söküyorum. O eli söküp atan kendi elimin, beni kurtarırken boynuma bir ip geçirdiğini farkediyorum. İpi boynumdan dikkatle çıkarıyorum ama bu kez de kendi ellerimle boğazımı sıkmama ramak kalıyor.
İnsan aklı, algılaması, tutkuların tutsağı oluyor çoğu kez.
Okur Takip Önerileri
Ah sizi aşağılık insanlar! Nefret eder gibi seviyorlar. Ah, hepsinden nasıl da tiksiniyorum!
İnsan bazen öyle bir sınıra gelir ki, onu aşamaz mutsuz olur; aşar, bu kez belki daha mutsuz olur.
Evet, belki namuslu bir insansın, ama namuslu bir insanım diye övünülür mü hiç? Herkes namuslu olmak zorunda değil midir?
Hiç kuşkusuz, yaptığım bütün bu rezillikleri ne şimdi ne de hiçbir zaman onlara unutturabilirim. Öyleyse bu konu üzerinde düşünmem de gereksiz.
Sarhoş oluşuyla mı temize çıkaracaktı kendisini? İyi ama, bu kendisini daha da alçaltan, aptalca bir mazeret olmaz mıydı?
Kafasında doğan şey, gerçekleşmesi olanaksız bir düştü; o derece gerçekleşemez bir düştü ki bu, hatta delikanlı böyle bir şeyi aklından geçirebildiği için utanç duymaya başlamıştı.
Yalan söylüyorum çünkü, size layık bir insan değilim.
Beklenmedik bir felaket anında, bu felaketin dışında kalan insanlarda hep görülen, dile getirdikleri en içten acıma, acıları paylaşma duygularına rağmen, hiç kimsenin, en yakınlarımızın bile, kapılmaktan kendilerini alamadıkları tuhaf bir sevinç duygusu içindeydiler.
Ben de senin gibi kaç kez böyle insanlardan kaçmışımdır, ama her seferinde de geri döndüm. İnsan yaptığından utanıyor ve geri dönüyor!
“İdam mahkûmunun biri ölümünden bir saat önce, yüksek bir dağın tepesinde, ancak iki ayağının sığabileceği kadar daracık bir yerde yaşaması gerekse, çevresindeyse uçurumlar, okyanuslar, sonsuz karanlıklar, fırtınalar ve sonsuz bir yalnızlık olsa, yine de o bir avuç yerde ömrü boyunca, binlerce yıl, sonsuza dek yaşamanın, o anda ölmeye yeğleneceğini söylemiş. Yeter ki yaşasın! Yalnızca yaşasın! Aman Tanrım, bu nasıl gerçek böyle! Bu nasıl gerçek! İnsan ne alçak yaratıkmış!” Raskolnikov bir dakika kadar durup düşündü, sonra “Bunun için insana alçak diyen de alçaktır!”
Sayfa 195Kitabı okuyor
Biliyor musun, bir şeyler var kafasında. Hiç değişmeyen, sürekli acı veren bir şeyler.
Sayfa 175Kitabı okuyor
Dünyada herkesten çok kendini sev, çünkü dünyada her şey kişisel çıkara dayalıdır.
İyi ama, gerçek her şey demek değildir ki. Hiç değilse işin yarısı, bu gerçeklere nasıl bakıldığına bağlıdır.
Sayfa 166Kitabı okuyor