PARADOKS
@Nietzsche_Schopenhauer
“ölümün son iyiliği, bir daha ölümün olmamasıdır. NİETZSCHE
75 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
Bir kitap okudu
368 syf.
·
Puan vermedi
·
135 günde okudu
Doğru kişiyle güzel bir sohbetten daha erotik bir şey yoktur...
Çok zor geliyor hayata ayak uydurmak. Ayağım kayıyor. Her yer çok kaygan.
Sayfa 534
Okur Takip Önerileri
Ben kimseden hoşlanmazdım. Ya âşık olurdum ya da nefret ederdim eskiden, ama şimdi bu orta şekerli lafları da öğreniyordum yavaş yavaş.Hayat, mütevazı duyguların mütevazı sıfatlarda anlatılmasından ibaretti.
Sayfa 524
Zaten hayat da yetmeyecek düşünmeye her şeyi...Biz insanlar, sadece iyi bir performans gösterip öyle ölmek istiyoruz.Yoksa,başka yapacak bir şey yok!
Sayfa 503
Çok uğraşmıştım ölmek için.Şimdi de yaşamaya çalışıyordum.Ama mutluluğa da yakın olduğumu hissediyordum.Ölümü kovalarken bulamadığım bir ters yönde bir noktada beklediğini biliyordum.Böyle olması şart,diye düşündüm.Çünkü iki gerçek ve bir insan var Ölüm,hayat ve insan.Mahşerin üç boku.Sadece insanın ayakları olduğuna göre aralarında,o koşar ya birine ya diğerine.Eğer mutluluk ölümden gelmezse, o zaman sadece hayat kalır geriye.Çözmesi kolay ama zaman isteyen bir problem.
Sayfa 502
"İçi ne kadar doldurulursa doldurulsun,yine de hafiftir hayat.Çünkü altı deliktir. Delikse ölümdür!Bütün kazançlar bu delik ten kayıp gider."Ve böylece kendi vahşiliğini, mevcut dünyayı reddedişini kendince meşrulaştırırdı.Ama bu sözü söylemesinin bir nedeni daha vardı.O da,bahsettiği deliği tıkayacak yeteneğe sahip olmadığını bilmesi.Bilmiyordu sevgiyle,dostlukla,aileyle o deliğin kapana bileceğini.Sahip değildi bu değerlere.Ama ben görüyordum,çevremdeki insanların hayatlarının akıp gitmesine engel olan sevgi den,hatıradan,mutluluktan oluşan sihirli sıvayı.Onlar gibi olmak istiyordum artık!Arınmak,gerçek olmak,âşık olmak,onlar gibi üzülmek istiyordum.Ne demişti askerî psikiyatr?"Sadece sen istersen iyileşebilirsin."
Sayfa 493
Artık, kalıcılığa inanmak istiyordum. Değerlere,ilişkilere,insanlara.Ölümlü olmayan bir dünya vardı ve ben ona dahil olmak istiyordum.Çünkü hiçbir şeyin sonsuz, ölümsüz olmadığı düşüncesi beni tembel bir vahşi yapmıştı.Oysa sevgi, dostluk yüzlerce kuşak eskitecek kadar gençti hâlâ!
Sayfa 491
Hiçliğin daniskası
Ama doktorun,en sağlam yaptığı adam bile en fazla elli yıl yaşar.Onun için,doktor isimleri de sadece hastanelerdeki bölümlere,tıp fakültelerindeki amfilere verilir.Gönüllerini almak için.Bir zamanlar iyileştirdikleri,ölümden kurtardıkları insanların mezarlarına verilemeyeceğine göre isimleri,ancak kendi alanlarında yaşamaya devam eder.Oysa belki de mezarlıklara verilmelidir adları."Doktor X sayesinde bu kadar uzun yaşadık ve rahat öldük"benzeri yazılar süslemelidir mezarlıkların girişini.
Sayfa 486
Çünkü yokmuş,derdim.İnsanın içinde insanlık yokmuş!Soğumamış çamur hâlâ,insan dediğimiz canavar,diye düşünürdüm.Ama annem ağlıyordu. Beni hâlâ seviyordu.Babam hayatımı, annem ruhumu kurtarıyordu.Kendimi onların ellerine bırakmaktan başka bir şey düşünemiyordum.Ben mahvettim,onlar düzeltsin.
Sayfa 476
YARINN...
Kendimizi bir binanın tepesinden hep beraber boşluğa bırakmayışımızın tek nedeni yarındı! Lotonun çıkma ihtimalini,âşık olunacak insanla tanışma ihtimalini,sonsuz mutluluk ihtimalini içinde barındıran o sihirli sözcük:YARIN.
Sayfa 474