"Kelime ve yalnızlık"
"Önce kelimeler vardı..."- diye başlıyor, Yohannaya göre İncil. Kelimelerden sonra da yalnızlık vardı ve kelimeden sonra da var olmaya devam etti yalnızlık... Kelimenin bittiği yerde başladı; Kelime söylenmeden önce başladı... Kelimeler, yalnızlığı unutturdu ve yalnızlık kelime ile birlikte yaşadı insanın içinde... Kelimeler, yalnızlığı anlattı ve yalnızlığın içinde eriyip kayboldu... Yalnız kelimeler acıyı dindirdi ve kelimeler insanın aklına geldikçe yalnızlık büyüdü dayanılmaz oldu...
Sayfa 151
"Demek sen aşkı sinüs ve kosinüse çok görüyorsun...
Soyut aşk kavramı sende henüz gelişmemiş... Sen ve senin gibiler, ancak beş elma ile on elmayı toplayabilen basit insanlarsınız... Elle tutulan şeylerle düşünebilir, elle tutulan şeyleri sevebilirsiniz yalnız...
Siz A ve B-den değil, üç erkek ve beş kadından anlarsınız ancak..."
Sayfa 67 - #Turgut
#Selim
"Ben en acıklı anda bile güldürücü söz bulabilen bir insanım... Kendime acımam yoktur..."
Sayfa 61
Okur Takip Önerileri
"Hamıdan əvvəl yalnız özünü sev...
Çünki dünyada hər şey şəxsi mənfəət üzərində qurulub..."
"Çünki insanlar özləri bədbəxt olmadıqca başqalarının bədbəxtliyini heç vaxt başa düşməyəcəklər..."
"Kelimeleri daha önce öyle kötü yerlerde kullanmış oluyoruz ki, kirletir diye korkuyoruz duygularımıza dokunursa..."
Sayfa 110
"Ölümcül düşüncelerini hafifletirdi bir insanın varlığı belki... Belki de anlatmaya çalıştın birilerine... Kim bilir?.. Anlatamadın; belki o insanın yüzüne bakar bakmaz anlatmanın yararsızlığını gördün..."
Sayfa 89
"Çünkü öğrenmiştim en çok bağıranın en iyi şiir okumuş sayıldığını..."
Sayfa 77
"Kendini çözemeyen kişi, kendi dışında hiç bir sorunu çözemez..."
Sayfa 94