İnsanseverler oldukça çoktur dünyada. Peki sonra? Bilindiği gibi, bu insansever kişilerin çoğu er veya geç ya da hayatlarının sonunda, bir şey yaparak (kimi zaman da en iğrencinden bir şey yaparak) kendilerine ihanet ederler.
Yəni sınaq həyatı deyəndə bir insanın əməlləri və ömrü nəzərdə tutulmur, məsələ bütün insanlıqdadır. Yəni insanlıq mağaralardan çıxıb elmə çatmalı, inkişaf etməli, təmiz, ədalətli cəmiyyət qurmalı və elmin gücü ilə Allaha çatmalı, onu tapmalıdır.
Değişim, kaçmak istediğiniz yere odaklanarak gerçekleştirilemez. Ulaşmak istediğiniz yere odaklanarak gerçekleştirilir. Kötü adamları yumruklamak yetmez, iyi adamları da pohpohlayın. Var olan umudu bulun ve büyümesine yardımcı olun.
Belirsizlik durumlarıyla karşılaştığımızda zihnimiz duruma açıklık getirmek için çaba sarf eder. Eğer belirtilere açıklama getirmenin bir yolu yoksa, kendimizi kontrolü kaybetmiş gibi hissederiz ve korkumuz giderek artar. Üstelik belirtileri yaratanın kendi zihnimiz olduğunu öğrenirsek, o zaman zihnimizin yapabileceği diğer şeyler için daha da çok endişeye kapılırız.
Anlayırsınız ən radikal və aqressiv addımınız ilə belə sistem dəyişmir. Ona görə dünyadakı ədalətsizliklərə emosiya və aqressiya ilə yanaşmaqdansa, soyuqqanlı təmkinlə analiz etmək lazımdır. Bağırıb qışqırmaqla ancaq onları güldürə bilərəm.
Çünki incəsənət bütünlüklə uydurmadır: musiqiçilər yaşamadıqları sevgi haqqında oxuyur, siyasətçilər özlərində olmayan vicdan haqqında danışır, modelyerlər özlərindən mövsümün rəngini uydurur, yazıçılar olmayan şeylərdən yazırlar.
Yalan danışa bilmək, həqiqəti gizlətməyi bacarmaq, özünü tanrılar kimi aparmaq... Bütün bu yalanlar olmasa, biz kimik? Sadəcə, ölümcül xəstə olan, bir əsrdən də tez külə çevriləcək meymunlar.