Felaketimizi başka biriyle taksim etmek saadettir fakat annelerle değil. Annelere anlatılan kederler taksim değil, zarbedilmiş olur: Çocukların felaketini iki kat şiddetle hisseden anneler, bu ıstıraplarını çocuklarına fazlasıyla iade ederler; böylece keder anadan çocuğa ve çocuktan anaya her intikal edişinde büyüdükçe büyür.
"Şayet bir insan 'bilmem gereken ne varsa zaten biliyorum ' derse, ona değil hoca, cahilin teki gözüyle bakmak gerekir. Ancak cahiller her şeyi bildiklerini zannedebilir."