Nursena Ünal

"Dünyada bir tek insana inanmıştım. O kadar çok inanmıştım ki, bunda aldanmış olmak, bende artık inanmak kudreti bırakmamıştı. Ona kızgın değildim. Ona kızmama, darılmama, onun aleyhinde düşünmeme imkân olmadığını hissediyordum. Ama bir kere kırılmıştım. Hayatta en güvendiğim insana karşı duyduğum bu kırgınlık, adeta bütün insanlara dağılmıştı; çünkü o benim için bütün insanlığın timsaliydi. "
Sayfa 149Kitabı okudu
Reklam
"Bir insana bir insan herhalde yeterdi. Fakat o da olmayınca? Her şeyin bir hayal ,aldatıcı bir rüya ,tam bir vehim olduğu meydana çıkınca ne yapılabilirdi ? Bu sefer inanmak ve ümit etmek kabiliyetini ben kaybetmiştim."
Sayfa 147Kitabı okudu
"Arada bir fark vardı: Hayatın bundan ibaret olduğunu zannettiren bensizliğimin yerini şimdi, dünyada başka türlü de yaşanabileceğini bir kere öğrenmiş olmanın azabı tutuyordu."
Sayfa 146Kitabı okudu

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
"Içimde yarı kalmış bir konuşmanın üzüntüsü vardı." ... "Ona niçin söyleyemediğime yanarak kafamda sakladığım bir sürü güzel laflar bunun yanında pek âciz ve renksizdi. "
Sayfa 141Kitabı okudu
"Halbuki ben, ne kadar saçma olursa olsun, yan yana bulunduğumuz zamanın durup kalmasını, asla bitmemesini temenni ediyordum. "
Sayfa 140Kitabı okudu
Reklam
Reklam
63 öğeden 16 ile 30 arasındakiler gösteriliyor.