“Bir şoförü var diye birine hayran olur muydum? Elbette hayır... Kesinlikle olmazdım. Yine bir yanılsama. Zaten bu saygı arayışı boşunaydı. Başkalarının hayranlığı benim özsaygı eksikliğimi nasıl doldurabilirdi ki? Bizim dışımızda olan şey içimizdeki yarayı onaramazdı...”
Gerçek gelişme içsel değil miydi? İnsan kendini değiştirerek mutlu olur, çevresini değiştirerek değil.
“Sınavla karşılaştığımızda genellikle öfke ya da umutsuzlukla tepki gösteririz; bize haksızlık gibi gelen şeyi haklı olarak reddederiz. Ama öfke sağırlaştırır, umutsuzluk kör eder. Bize sunulan büyüme fırsatını kaçırırız. Bu durumda sert darbeler ve yenilgiler birbirini izler. Üzerimize çullanan şey kader değildir, mesajını yenilemeye çalışan hayattır.”
Okur Takip Önerileri
“ Hayat böyledir; güç anların gizli bir işlevinin olduğu, bizi büyüttüğü o anda ender olarak fark edilir. Melekler büyücü kılığına girer ve çirkin ambalajlara özenle sarılmış harikulade hediyeler getirirler bize.
Je vais mourir, oh ne me plaignez pas. *yakında öleceğim, bana acımayın.
