Gece vakti büyük bir şehre girdiğimde karanlıkta kümelenmiş bütün o evlerin her birinin içlerinde kendi sırlarını barındırdıklarını düşünürüm, her bir evin her bir odasında ayrı bir sır vardır ve bunların içlerinde çarpan her bir yürek de hemen yanı başındaki yüreğin bile bilmediği ayrı bir sır taşır içinde!
Sayfa 23
Her insanın bir diğeri için engin bir muamma oluşu, üzerine kafa yorulması gereken şaşırtıcı bir gerçektir.
Sayfa 23
… Dahası, elli-altmış metre ötede geçir töreni yapan papaz sürüsüne saygı gösterisinde bulunmak için yağmurun altında diz çökmedi diye bir gencin ellerini kesmek, kerpetenle dilini koparmak ve bedenini diri diri yakmak gibi Hristiyan rahiplerin rehberliğinde gerçekleşen kimi insancıl hareketlerle kendini eğlendiriyordu.
Sayfa 14
Okur Takip Önerileri
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitap okudu
100 syf.
·
Puan vermedi
Herkes her şeye dilediği kadar zaman ayırıyordu. Çünkü artık bol bol zamanları vardı.
Ama pek çok kimse bütün bunları aslında kime borçlu olduklarını asla öğrenemedi ve bir göz kırpmadı kadar süren an içinde kendilerine neler olduğunu asla anlayamadı. Hoş, belki de bilseler bile inanmazlardı. Bunu bilen ve buna inanan yalnızca Momo'nun dostları ve arkadaşları oldu.
Sayfa 295
"Ben size bütün bunlari olup bitmis gibi anlattim. Oysa gelecekte olacakmış gibi de anlatabilirdim. Benim için ikisi arasinda büyük bir ayrım yok."
Sayfa 299
“İnsanlar ölümün be olduğunu bilselerdi ondan hiç korkmazlardı. Korkmayınca da kimse onların yaşam zamanını çalamazdı. “
Sayfa 179
Oysa zaman yaşamın kendisiydi. Ve yaşamın yeri yürekti. İnsanlar zamandan tasarruf ettikçe, zaman azalıyordu.
Sayfa 81
"İnsan caddenin tamamina bakip hemen bir karara varmamalı. Her zaman adım adım ilerlemeli. Sürekli bir adım sonrasını düşünmeli, bir adım , sonra derin bir nefes, sonra bir süpürge. İşte o zaman hayat zevkli olur. Önemli
olan işini iyi yapmaktır. Öyle de olmalı.”
Sayfa 43
Soğuk içine işledi ve kendini tüm bu eşyaların ortasında bir yabancı gibi hissetti.
Bu yatakta kimler uyumuş, koltukta kimler oturmuştu; ağlamaklı bir halde baktığı aynaya daha önce kimlerin bakmış olduğunu düşündü.
Hiç bilmedigi bir ülkedeki bir yabancı gibi içi korkuyla doldu; hiçbir şey onun için tanıdık değildi ve bu duygu içini buz gibi bir havayla doldurdu.
Karanlıkta ışığın parlyor.
Bilmiyorum, nereden geliyor.
Çok yakındaymış gibi görünüyor,
Oysa o kadar uzak ki.
Adını bile bilmiyorum,
Ama ne olursan ol;
Parla, parla küçük yıldız!
(Eski bir Irlanda çocuk şarkısından)