Ben hayatın uzak ve yorucu bir köşesine hızla gidip gelmiş gibi oldum bir bakıma. Ardından da tuttum,zaman denen büyük silginin himmetine sığındım. Acımı içime gömmekten ve olup bitenleri kabullenmekten başka çıkar yol bulamadım daha doğrusu...
Gelecek, geçmişin bok yemesinden başka bişey değildir zaten biliyorsunuz; ne yaparsak yapalım, bir mucize olmadığı sürece bu gerçeği asla değiştiremeyiz...
Hikaye sadece senin değil,benim de hikayemdi. Farklı yerlerde dursak da. Yaşananlara hep başka yerlerden bakmak zorundaysan da..
Yine dönüşü olmayan bir sınıra gelmiştik..
Kaygıların,hafızanın derinliklerinin insanı istemeyeceği birçok gizli odaya sürükleyebileceğini biliyordun. Her yaşanan bir sınavdı. Her ödenen bedel,hatta kayıp kendince bir kazançtı..
Söyledikleri ve söyleyemez göründükleri geçiyordu gözlerinin önünden?Yaşadığın neydi aslında? Ya da tam tersi,yaşayamadığın neydi? Ne zaman kurtulacağını bilemediğin bir vicdan azabının içine hapsolmuştun..