Orhan Atay
@Orhanatay395
"Kitaplardan, yaşantım için faydalanamadığım doğrudur. Manava inanmadığım halde, her seferinde beni aldatıyor namussuz."
Manisa
28 okur puanı
Ocak 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Korkuyorum. Çünkü biliyorum, tarih tekerrürden, devlet katliamlardan ibarettir.
Derler ya insanın acısa canı orada atar. Demek insan, ona acı vereni canı sayar. Acıymış meğer sevginin derinlik birimi. Oysa Mahur canımın acısı değil acımın canıydı. İster iyilik ister kötülük; bana ne yaparsa yapsın öyle kalacaktı. Aşk, benim hayata karşı borcumdu. Ve bu borcu canım pahasına ödemek yakışırdı bana.
Yalnızlığın acısı, başka bir insanın vereceği acıdan daha saf, daha temiz.
Okur Takip Önerileri
İnsan aklıyla değil, ruhuyla düşünür.
"Aşkın uykuya olan tesiri, rüzgarın aleve olan tesiri gibidir: küçük yangınları söndürür, büyükleri arttırır."
Sevilen bir kadın, dünyanın en güzel kadınından bile daha güzel görünür göze.
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitap okudu
507 syf.
·
Puan vermedi
·
39 günde okudu
Yaşam hiçbir surette "iyilik" ve "kötülük" terimleriyle sorgulanamaz. Hayat sürer... Yaşamın özü, amaçsızca ve belirsizce süregitmesidir.
Kederli ruhların desteklemek ve propagandasını yapmak için bir despota ihtiyaçları olduğu gibi, despotunda amacına ulaşmak için ruhların kederlenmesine ihtiyacı vardır.
Varlıkların biçimleri aracılığıyla eylemde bulunmaları kaçınılmazdır, bizler de varlıkların yarattığı dış görünüşlerden ibaret olan bu biçimlere gerçeklik değeri veririz. Bu değer, hangi biçimde ve hangi eylemde göründüğüne göre de değişir elbette.
Bizler de mutlaka diğerlerinin yanılmış olduğunu sanır, verilmiş bir biçim, verilmiş bir eylemin bu olmadığını, böyle olmadığını düşünürüz. Fakat kısa bir süre sonra bakış açımızı biraz kaydırırsak bizim de yanılmış olduğumuzu, bunun böyle olmadığını fark etmemiz kaçınılmazdır; yani sonunda hiçbir şeyin değişmez ve sağlam bir biçimde bu ya da böyle olmayacağını ve kâh bu biçimde kâh şu biçimde görüneceğini kabul etmek zorundayız; bir anda bize hepsi yanlış ya da hepsi doğruymuş gibi gelmeye başlar ki bu ikisi aynı şeydir çünkü bize herhangi bir gerçeklik gibi yoktur da; eğer var olmak istiyorsak onu biz yaratmalıyız.
Herkes için bir gerçeklik olmayacak, sonsuza dek sürekli değişecektir. Günümüzün gerçekliğinin tek olduğuna dair yanılgıya düşme yeteneğimiz bir yandan bize destek çıksa da diğer yandan bizi sonsuz bir boşluğa itiyor çünkü bugünün gerçekliği yarının yanılsamasını ortaya çıkarmaya meyillidir. Ve hayat asla son bulmaz, bulamaz. Yarın son bulursa her şey biter.
