Derler ya insanın acısa canı orada atar. Demek insan, ona acı vereni canı sayar. Acıymış meğer sevginin derinlik birimi. Oysa Mahur canımın acısı değil acımın canıydı. İster iyilik ister kötülük; bana ne yaparsa yapsın öyle kalacaktı. Aşk, benim hayata karşı borcumdu. Ve bu borcu canım pahasına ödemek yakışırdı bana.