özlemczestochowa
@Ozlemczestochowa
Two roads diverged in a wood, and I
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.
A fan of J.R.R TOLKIEN and ROBERT FROST
youtube.com/watch?v=JV_PfGc...
ingilizce öğretmeni
Hacettepe Universitesi
Ankara
Ankara
547 okur puanı
Şubat 2019 tarihinde katıldı
Ölüm çok güzel olmalı.Başının üzerinde dalgalanan çimenlerle beraber yumuşak kahverengi toprağa uzanmak ve sessizliği dinlemek.Hiç dünü ve yarını olmamak.Zamanı unutmak,hayatı unutmak, huzur içinde olmak.
Oh, soyut ahlakçılığın ucuz ciddiyetinden nefret ederim!
Doğum-yaşam-ölüm
Yaşamın bir ağacın içinde uyanması, dallarının yeşermesi, sararmış yaprağın düşüşü… Sadece bu bile bütün tarihi anlatıyordu.
Okur Takip Önerileri
Ben geçen yılın yaprağı gibiyim, dalın üzerinde yarım yamalak duruyorum.İlk rüzgar estiğinde ben düşerim.
Bir deniz gibiydi bu ölümcül uyku.
Bütün bu atlattıklarından sonra ölmesi hiç mantıklı değildi. Kaderin onunla bir alıp veremediği olmalıydı.Ama ölmeyi, ölümü kabul edemiyordu. Bu belki delilikti, ama ölümün avucununiçinde olmasına rağmen ölümü reddediyordu.

Hiçbir şey umurunda değildi. His ve duygu, onu terk etmişti.Artık acı da hissetmiyordu. Yine de içindeki hayat onu ileri itti.Çok yorgundu ama ölmeyi reddediyordu.
Bir insan olarak o artık mücadele etmiyordu.Mücadele eden, onu ileri süren, içindeki ölmemeye kararlı hayattı.
Yaşam-Ölüm
Hayat bu muydu? Hiçbir anlamı olmayan kısacık bir şey? Sadece hayat can yakardı. Ölümde acı yoktu.Ölüm uyumaktı. Ölüm huzurdu. O zaman niye ölümü kabullenemiyordu?
Gerçeklikten koptuğu bu anlar hep çok kısaydı çünkü açlığın acısı onu tekrar gerçeğe çekiyordu
Vefalı dost
Ağır patilerini kaldırarak sakin sakin ağladı. Sonra kulaklarını düzleştirdi ve adamın küfretmesini bekledi. Fakat adam sessizdi. Sonra köpek, var gücüyle uludu. Uluduktan sonra adama yaklaştı ve ölümün kokusunu aldı. Gökyüzünde dans eden parlak yıldızların altında uludu.
Bembeyaz
Buzun üzerinde bir o kadar da kar vardı. Saf, bembeyaz… Kuzeyde ve güneyde, gözün görebildiği her yerde boyun eğmeyen bir beyazlık.
Tabiat güçlüydü ama o daha güçlüydü.
Ne olursa olsun, zorluğu yenmenin zevkini de biliyordu. Bir şey yapıyordu, bir şey başarıyordu; doğayı yeniyordu……….O, soğuğun efendisiydi. Şu an ne yapıyorsa soğuğa rağmen yapıyordu. Soğuk onu durduramazdı.