Her zaman keşke köy enstitüsü mezunu olabilseydim der dururum kendi kendime. Hatta en yakın arkadaşlarıma bu konuyu açar, orada okuyabilseydim daha da kendi ayakları üzerinde duran biri , daha erken kitaplarla tanışmış biri olurdum diye dert yanarım. Günümüzün gençliğinin hatası belki de anne-babasına fazlaca sırtını dayamış olmaları. Ya da eğitim öğretim ellerini uzattıkları yerde olduğu için kıymetini bilememeleri.
Okuduğum köy enstitülerinin başlayış, emek veriliş ve bitiriliş hikayesi anlatılıyor. Aslında okuyunca sadece onlara yer verilmekle kalmıyor ilk uçağımız, ilk ikiz arabalarımız, siyasilerin elinde olunan kuklalar, canı alınan gençler , canından can koparılan aileler...
Her şey birbiri ile bağlantılı ve birbiri ile o kadar alakasız.
Köy enstitüleri kapatılmasaydı şuan çok farklı bir Türkiye olurduk bundan adım kadar eminim.
Araştırdığım zaman altından çıkan o kadar değişik söylentiler okudum ki gülsem mi ağlasam mı şaştım kaldım.
Keşke bir roman olarak geçiyor ama benim için keşke Türkiye nin yakın tarihini anlatan bir tarih kitabı niteliğinde. Hani tarih okumakta zorlanırız , roman tarzında olsaydı deriz ya işte yazarımız öyle yapmış. Tarihi güzel bir öykü ile romanlaştırıp bizlere sunmuş.
