murat çelik
@Phoenix21
HAYATA KARŞI BİRŞEY HİSSETMEDİĞİN ZAMAN OKUMAYA BAŞLARSIN.
Olympic Powerlift
istanbul
215 okur puanı
Ekim 2014 tarihinde katıldı
Her zaman olduğu gibi güçlüler toprak ya da onur için savaşırken fakir halk acı çekiyordu.
Yoksa ulkulerimizi bir yana bırakıp,ülkenin böylesine büyük bir fedakârlıktan umduğu mükafat yerine toprakları kana boyamamizi ve bu savaşı,kardeşin kardeşi vurduğu bir öldürme sanatı haline getirmemizi mi bekliyorlar?
Ya burada,son adamımızın damarlarindaki kanın son damlasına kadar savaşıp öleceğiz ve kentlerde koca bir genç kuşak yokolup gidecek,yada en akıl almaz engelleri aşıp zafere ulaşacağız.
Okur Takip Önerileri
Politikacıları ihtilale karıştırmayın.Bırakın onlar küçük pazarlıkları,çocukça hevesleri,sonsuz hirslari ve önceden paylastiklari ganimetlerin hayaliyle başbaşa kalsinlar.Cunku insanlar,bunlardan çok daha başka şeyler uğruna ölmekteler Küba'da.
Savaş acılarla,üzüntülerle doluydu.
Artık bu alcaklarin niyeti açıkça belli olmuştu.Bu alcaklar kompradorlar aracılığı ile Kuzeyli efendilerine bağlanan emperyalizmi Küba'da muhafaza etmek istiyorlardı.
Yanımız,yöremiz buram buram özgürlük kokuyordu.
Hiçbirimiz savaşmak için savaşmak istemiyorduk.Savasiyorsak,bunu gerekli olduğu için yapıyorduk.
1956 yılında ya özgür olacağız,ya şehit!
Devrim arıtır insanları,geliştirir,ilerletir,tıpkı usta bir çiftçinin bitkilerdeki noksanliklari bulup,duzeltip,daha iyi bir ürün sağlaması gibi...
Savaşta beliren en keskin duygu,korku değildir;yalnızlıktır,küçüklüktür.
Savaşta insan neler neler görüyor.
Kahkaha en iyi ilaçtır.
Bir asker,yapayalnız bir insan değildir ki.Arkasinda bir ailesi vardır;colugu çocuğu vardır.