Leylacığım, gene suskunluklara, iyi saatte olsunlara karıştın! Öyledir kâfir dünya. Biraz erincimiz, biraz günlük gecelik can avuntumuz oldu mu, unutuveririz dostu, canı. Uzaktakini.
Kafası her gün ölümün koynuna biraz daha sokularak çehresi gölgeleşen bu kadın onun dünyada sevdiği tek insandı (annesi). Bu kadın olmadığı gün, bu küçük ev bütün komşu evlere benzeyecek, her akşam oraya koşmak lüzumsuz olacaktı.