Rabia Parmaksız
@Rabiaprmz
Kırıkkale Üniversitesi
Ankara
Ankara, 2 Şubat
625 okur puanı
Nisan 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
...çünkü ölünceye kadar aşktan da güçlü bir bağla, ortak vicdan azabıyla bağlıydılar birbirlerine.
Kömürün de, elmasın da karbon olduğunu ama kömürün hiçbir basınç altında elmasa dönüşemeyecek kadar katışıklı bir karbon olduğunu söylemedi. Bilimsel olarak, kömürseniz kömür kalırdınız. Belki de hayattan alınması gereken esas ders buydu.
“İşte gördün mü bak? Bazı pişmanlıkların gerçekle alakası yoktur. Bazı pişmanlıklar yalnızca... Bok yemektir.”
Okur Takip Önerileri
Sevmek dedin ya, aklıma Oscar Wilde'ın bir dizesi geldi bak!
"Çünkü herkes öldürür sevdiğini" diye
Ama öldüreceksek sevdiğimizi Oscar sevmek niye?
Belki korkudan, belki beceriksizlikten, belki şanssızlıktan bilmiyorum, bu dileklerin hiçbirini gerçekleştiremezsem, bir hayat yaşamış olur muyum? Bu sorularımı haftada bir gün görüşmem gereken bir psikolog, “ Takılma ya...” diyen bir arkadaş dışında sorabileceğim biri bir gün benim de karşıma çıkar mı?
Herkesin hayatındaki yükü yüklenirsem, kimse beni bir yük olarak görmez tekerlemesini bir çırpıda ezberledim ve hiç unutmadım.
En kara günahları işletecekleri zaman şeytanlar,
Bunu önce sevap diye yutturmaya kalkarlar.
Asıl yaşamak ahmaklıktır, yaşamak işkenceyse,
Kurtuluş ölümdeyse, ölümlüdür bunun töresinde.
Kader alıp götürse de elde tutamadığımızı,
Soğukkanlılık alaya alır kaderin zararını.
Kurtulmaya gelmiyoruz dünyaya. Daha da saplanmak için buradayız.
Hiçbir yere ait olmayanları iyi tanırım. Her yere aitmiş gibi davranırlar.
Demektir ki, 1,999...9’u bize 2 diye yutturmaya çalışan bir dünyanın çocuklarıyız. Ve dünya da aslında tam gibi görünürken, aslında bir irrasyonellik harikası. İşte bunun için hayat yoktur. Olsa dahi o da irrasyoneldir!
O kadar isterdim ki gerçek bir duyguyu içimde hissetmeyi!
Çünkü duyulabilecek kadar yüksek bir ses vardı içimde. Bunu fark edince, dünya üzerindeki bütün insanlar yok olsalar dahi yalnız kalmayacağımı anladım. Çünkü ağzımdan çıkan, başkalarının duyabildiği bir sesin yanında, içimde yankılanan ve kimsenin varlığından bile haberdar olmayacağı başka bir ses daha vardı.
Cehalete geri dönüşün cehaletten çıkmaktan çok daha zor olduğunu, hafızamın rahatsız eden darbeleriyle anlamıştım.