`Zaman her şeyi beraberinde götürür. Sadece basit insanlar duygularından kurtulmak için yıllara ihtiyaç duyarlar. Kendini kontrol edebilen birisi kendisine bir zevk icat ederek üzüntüsüne hemen son verebilir.`
İnsan ne diye karamsarlığa kapılmalı? Eğer elimde mutlu olma olanakları varsa ne diye yeriniyor, kendi kendimi yiyorum? İnsanın önünden geçtiği bir ağacı görebildiği için mutlu olmamasına şaşıyorum. Bir insanla konuşmak, onu sevmek mutlu olmamıza niçin yetmiyor? Ah, ah ne demek istediğimi anlatamıyorum. En yoldan çıkmış, bozulmuş insanların bile fark edebileceği, adım başına öylesine çok güzel şeyler var ki! Gözlerinizi bir çocuğa çeviriniz, güneşin ilk ışıklarına, yeşeren otlara, sizi seven, sizi hayranlıkla seyreden gözlere bakınız.
Yaş ilerledikçe aşırı tutkularım insanların gözlerini körleştirdiği, olmadık yerlerde umut kapısı arttığı, ne denli aklı başında olunursa olunsun çocukça saçmalıklar yaptırdığı bilinen şeylerdendi.
Bence yürek her şeyin önünde gelir, kalanı boş... Kuşkusuz zeka da yabana atılmaz, hatta duruma göre daha önemli olabilir. İyi yürekli akılsız bir aptal, kötü yürekli akıllı aptallar kadar mutsuzdur.