Ağaç orada, oldugu yerde sakin sakin durup yavasça büyür, yaprak çıkarır ve yaprak döker, yine yaprak çıkarırken mamutların nesli tükendi, Homeros Odysseia'yı yazdi, Kleopatra saltanat sürdü, isa çarmıha gerildi, Siddhartha Gautama sarayindan ayrilip halkının acilari için gözyaşı döktü, Roma Imparatorlugu düşüşe
gecip cöktü, Kartaca isgal edildi, Çin'de mandalar evcilleştirildi, inkalar sehirler inşa etti, ben Rose' la birlikte kuyudan su çektim, Amerika kendi kendiyle savaştı, dünya savaşları yaşandı, Facebook icat oldu, milyonlarca insan ve baska türde hayvan ne yaptiklarini pek de bilmeden kisacik hayatlar yaşayıp savaştı, üredi mezara gitti ama agaç hep vardi. Zamanın verdigi bildik bir ders bu. Her şey değişir ve hiçbir şey değişmez.
Yüzümü gerçekten göremeyecek kadar iyi biliyorum. Aşinalık insani kendine yabancilastirabilir.
Hayatımda bircok fark kişiliğe, birçok farklı role bründüm. Bir kişi kis değilim. Tek bedene toplanmis bir kalabaligim.
Okur Takip Önerileri
Ama yaşlandıkça, hiçbir seyin yanina kâr kalmadığını fark ediyorsun, Anton.
Insan zihninin kendi Zindanları var. Hayatta her seyi kendin seçemiyorsun. Şu anda yaptığın hiçbir şey buhar olup uçmaz. Gelip seni bulur.
Tek bir çimen ancak çiçeği görünceye adar sıkıcı gelmez.
Geçmiş apayrı bir yer degildir. Bir sürü, bir sürü yerdir ve bu yerler şimdi de belirivermeye her an hazırdır. Bir an 1590 'lardayken, bir bakmışsınız 1920lerdesiniz. Hepsi birbiriyle baglantlidir.
Hepsi biriken zamandır. Ust ste yigildikça yığılan zaman her an gafil avlamaya hazardir. Geçmiş simdinin icinde yasar, yinelenir, tekler ve size artık olmayan şeyleri hatırlatır. Şarkılardan, kitap kapaklarından dışarı sızar. Bazen tek bir ağaç ya da gün batımı, sizi hayatınızda gördüğünüz bütün ağaçların ve gün batımlarının gücüyle çarpabilir ve buna karşı yapabileceğiniz hiçbir şey yok. Hem de hiç.
Savaşlarda canlar kaybedilir ama bu savaşılmamask gerektiğini göstermez.
Martin'i sevmedim. Dört yüzlü yaslarda olmanin en iyi yönlerinden biri de insanlarin mayalarının bozuk olup olmadigim şıp diye anlayabilmeniz. Bu Martin'lerden her çağda bol bol vardır.
"Evet, biraz inegimdir. Bilimkurgu severim."
"Güzel"" diyorum."
"Sen sever misin?"
Hayır. Zaten kendim öyleyim, diye düsünüyorum.
Newton'in üçüncü hareket yasası. Etki tepkiyi yaratir. Bir seyler olmaya basladiginda, başka seyler de olmaya baslar. Ama bazen neyin niçin oldugunun neden bütün otobüslerin ayni anda geldiginin, hayattaki şansların ve acıların neden üst üste geldiginin bir açıklaması yoktur. Tek yapabileceğimiz, örüntüyü, ritmi gözlemlemek ve yasamaktir.
Zaman böyle bir sey, degil mi? Ayni kalmiyor. Bazi günler, bazi yillar bombos. Hiçbir anlamları yok. Dalgasiz deniz gibiler. Derken bir yil hatta bir gün, bir ögleden sonra yasiyorsun. İçinde her sey var. Bir ömre bedel oluyor.
Hepimizin hayatında buzulların ötesinde başka topraklar olmadığını anladığımız bir an vardir. Yalnizca buz oldugunu. Sonra hayat bildigimiz gibi devam eder. Bazen gözümüzün önündeki seylere bakip burnumuzun dibindeki seyleri kesfederiz. Sevdigimiz insanları.
Gerçeğin söylemem gerektiği kadarını degil, cüret edebildigim kadarını söylüyorum ve yaşlandıkça cüretim artıyor
Hayatta her sey belirsiz. Yasadiginizi ancak bu sekilde, belirsizlik sayesinde anlayabiliyorsunuz. Bazen geçmişe dönmeyi de bu yüzden istiyoruz tabii çünkü geçmiş, bildigimiz ya da bildigimizi zannetttigimiz bir sey.
Daha önce de duydugumuz bir şarkı.
Mana özel bir güctü. Dogaüstü bir güc. lyi ya da kötü olabilirdi ama ne olursa olsun ona saygı göstermek gerekliydi. Günesli bir günde güvertede otururken yere isaret eti. "Buna
ne deniyor?" diye sordu. Parmağıyla gösterdigi yere baktım. "Gölge denir,” dedim. Mananın gölgelerde yasadigini ve gölgeler ilgili birçok kural
oldugunu söyledi.
"Kural mi? Nasil kurallar?"
"Brinin gölgesine basmak çok kötü bir seydir... Seylerin…”
Aradığı sözcügü havada bulabilecekmis gibi etrafa bakindi. Derken kis güvertesinden kıç çarkına dogru giden Furneaux yu görüp onu gösterdi.
Anlamistim. "Kumandan? Lider? Sef?"
Başını salladı. "Seni ilk görüsümde, gölgeme basmamistin. Cok yakınıma geldin. Ama üstüne basmadin. Bu sana güvenebileceğimi gösteren bir isaretti. Içindeki mana içimdeki manaya saygı gösterdi."