Kaygılı ama düşüncesiz, çekingen ama sebepsiz.
Girdiğim toplumsal alanların çevresi genişledikçe, mutsuzluğumun da büyüdüğünü göreceksiniz hep.
Kendi bakış açılarından tüm dünyayı yargılamaya başlarlar ve kendilerinden azıcık değişik olanları bile suçlayıp mahkûm ederler.
Okur Takip Önerileri
“Onu seviyor muydum?”
Ve bir kez daha bu soruyu nasıl yanıtlayacağımı bilemedim!
— Burada herkes bir bekleyiş içinde demek?
Oysa bazı şeylerin konuşulması gerekiyordu.
Anlatacak o kadar çok şey birikmişti ki!...
Hatıralar, dikkat edilmemiş küçük hadiseler, birbirlerine bağlı olmayan fikirler kafasının içinde dört tarafa koşup duruyordu.
Kendini bu şehrin korkunç akıntısından, ancak, etrafında ördüğü bu soğuk duvarla kurtaracağını sanıyordu.
“Hiç geçmeyen, hiç unutulmayan şeylerde var, beyefendi!”
“Az şeyler çekmemişsin sen, küçük!” dedi, “Fakat her şey geçer. Her şey unutulur...”
‘O gelmez artık!’
‘Nereden biliyorsun?’
‘Gidişinden belliydi!’
Niçin durup dururken yalan söylemek ihtiyacını duyuyorlardı?
Gitgide konuşmayı daha az sever olmuştu.