Rukiye Arıcan
@RukiyeArican
Öyle işte
Öğrenci
Üniversite
İstanbul
Denizli, 28 Mayıs
18 okur puanı
Temmuz 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Bir kitap okudu
Korkuyorum
"Yağmuru seviyorum diyorsun,
Yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun
Güneşi seviyorum diyorsun,
Güneş açınca gölgeye kaçıyorsun
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
Rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun
İşte, bunun için korkuyorum;
Beni de sevdiğini söylüyorsun."
Sözcükler Yayınevi
Okur Takip Önerileri
Bir kitabı okumaya başladı
Birden, insanın her zaman kaybettiğini öğrendim. Kazanacaklarına inanan yalnız kodoşlardır.
Sayfa 212 - Can YayınlarıKitabı okudu
Kentlerden korkarım. Ama onlardan dışarı çıkmak gerek.
Sayfa 210 - Can YayınlarıKitabı okudu
"Geçmişte yaşıyorum. Başımdan geçmiş olan her şeyi yeniden ele alıp düzene koyuyorum. Uzaktan uzağa kötülüğü dokunmuyor bunun; insanın kendini bırakacağı bile geliyor. Hikayemizin bütünü yeterince güzel bir şey. Ona şöyle bir dokunduğumda bir yetkin anlar dizisi çıkıyor ortaya. O zaman gözlerimi kapıyor ve hala içinde yaşadığımı tasarlamaya çalışıyordum. Başka kişilerim de var. Kendimi bir nokta üzerinde toplamayı becermek gerek. Ne olduğumu biliyor musun? Loyola'nın Ruh Egzersizleri'ni okuyorum. Çok yararlandım bundan. Önce dekoru düşüneceksin, ondan sonra kişileri. Sonra görüyor insan." diyor büyü yapar gibi.
Sayfa 206 - Can Yayınları, AnnyKitabı okudu
Ben daha çok... bana verilmiş, hem de bir hiç için verilmiş hayat karşısında şaşırmış durumdayım.
Sayfa 205 - Can YayınlarıKitabı okudu
Onun gözünde, bugünün ötekilerden farkı yok mu? Elleri titriyor onun.
Sayfa 187 - Can YayınlarıKitabı okudu
Nesneler, yarı yolda duraklayan, kendilerini ve düşünmek istediklerini unutan, öylece kalıveren, kendini aşan bir anlamcıkla bir o yana bir bu yana giden düşüncelerdi sanki. Bu anlamak canımı sıkıyordu, onu kavrıyordum, kapıya abanmış durumda yüz yıl kalsam sonuç değişmeyecekti; varoluşla ilgili edinebileceğim bütün bilgiyi öğrenmiştim. Ayrıldım, otele döndüm, yazdım işte.
Sayfa 184 - Can YayınlarıKitabı okudu
Bulantı yakamı bırakmadı. O kadar çabuk bırakacağını da sanmıyorum. Ama onu bir dert gibi duymuyorum artık. Bu geçici bir huzursuzluk ya da bir hastalık değil; kendi varlığım.
Sayfa 172 - Can YayınlarıKitabı okudu
Nesnelerin o adlandırılamayanların arasındayım. Yapayalnız, sözcüksüz, güçsüz olan beni kuşatıyorlar; altımı, üstümü, ardımı dolduruyorlar. Bir şey istedikleri yok, kendilerini kabul de ettirmiyorlar; buradalar sadece.
Sayfa 171 - Can YayınlarıKitabı okudu
Demek ki bulantı bu: göz kamaştırıcı bu apaçıklık. Üzerinde kafa patlattım. Yazılar yazdım. Şimdi biliyorum. Varım (dünya da var) ve dünyanın var olduğunu biliyorum. Hepsi bu. Benim için önemli değil. Benim için hiçbir şeyin öneminin olmaması çok acayip, korkuyorum bundan.
Sayfa 167 - Can YayınlarıKitabı okudu
İnsanlar. İnsanları sevmek gerek. İnsanlar hayranlık duyulacak yaratıklardır. Kusmak istiyorum ve birden tamam işte. Bulantı.
Sayfa 167 - Can YayınlarıKitabı okudu