Rumeysa Kavraal
@Rumon
22 okur puanı
Haziran 2022 tarihinde katıldı
Salavat getirir dağ dağ taburlar Narlı Bahçe üzre kanlı bir akşam Gelen elçi değil Azrail olsun Anam avradım olsun kaçarsam.
ONUR DA AĞLAR
Gözlerinin pınarında Bir bulut,
Boşandı boşanacak Nerdeyse.
Aklımdan geçenleri Okuyorsun su gibi.
Dünya gördü, Bizi boğazladılar...
Tutma gözyaşlarını Onur da ağlar...
Bırak yıkansın gökyüzü,
Lâcivert, yeşil, altın Işıkları günbatının
İşte şafaktayız gene
Çırılçıplak Ve mavi.
Okur Takip Önerileri
Ve benim şuncağızımda hemencecik Göğüs kafesimin altında, solda, Barajlar, yeşeren çöller, Katarlar, traktörler, Yani her vidasında bin sevda, Her civatasında bin saygı, Bin ustalıkla, İşlenen ve yaratılan dünyaların kımıldanışı Ve hayatı pırıl pırıl çarktan çıkaranların Deliksiz uykularından uyanışı.
Yani ne mümkün okumak seni sen ki hiç döndürmedin yüzün öte ecel beşikleri kurulurken dağlarda ve her kum zerresinde bir can İşte! Burada! Şuracıkta!— bir can sönerken yırtarak yaşamın yüzün sen hiç çevirmedin yüzün öte demir çubuklar var idiyse de dönüp devrânın dönüp baktığın yerde yani mümkünü yok yazmak seni-130
Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır Üşüyorum, kapama gözlerini...
Seni, anlatabilmek seni.
İyi çocuklara, kahramanlara.
Seni, anlatabilmek seni, Namussuza, haldan bilmez, Kahpe yalana.
Korkunç atlılarıyla parçalamışlar Nazlı, seher - sabah uykularımı
Gitmek, Gözlerinde gitmek sürgüne.
Yatmak, Gözlerinde yatmak zindanı.
Gözlerin hani?
Evet, ağlamaklı oluyorum, demdir bu.
Hani, kurşun sıksan geçmez geceden, Anlatamam, nasıl ıssız, karanlık...
Ve zehir - zıkkım cıgaram.
Gene bir cehennem var yastığımda, Gel artık...
YALNIZ DEĞİLİZ
Bir ufka vardık ki artık
Yalnız değiliz sevgilim.
Gerçi gece uzun,
Gece karanlık,
Ama bütün korkulardan uzak.
Bir sevdadır böylesine yaşamak,
Tek başına
Ölüme bir soluk kala,
Tek başına
Zindanda yatarken bile,
Asla yalnız kalmamak.
Nefesleri yetmez avuçlarına -İlkokul çağında hepsi- Kenar çocukları Kar altındadır.
Terketmedi sevdan beni
Aç kaldım,susuz kaldım...
