Safiye Özçelik
@Safiyeozceliik
51 okur puanı
Ekim 2020 tarihinde katıldı
396 syf.
10/10 puan verdi
·
8 günde okudu
“Sanıyor musun ki sevdiklerimiz ölünce bizi gerçekten de terk ederler? Zora düştüğümüzde onları her zamankinden de berrak bir şekilde hatırlamadığımızı mı sanıyorsun?”
“Şey-çay yapayım mı?” dedi Ron.Harry hayretle ona baktı.Ron omuzlarını silkerek, “Birisi üzüldü mü annem hep öyle yapar.” diye mırıldandı.
Okur Takip Önerileri
Ve kalbimin etrafını bal tabakası gibi saran aşk… Kahretsin, bu adamı hâlâ seviyorum.
“Tüm ev benim için duygusal bir mayın tarlası. “
Kim Tanrı’nın insanlara kaldırabileceğinden fazlasını vermediğini söylemişse, halt etmiş.
Will nasıl bir geçmişe sahip olursa olsun, parayı nereden bulmuş, parasını nasıl ödemiş olursa olsun, bu yüzük benim. Asla parmağımdan çıkarmayacağım.
Bu adamı, diğer yarımı, tıka basa yabancılarla dolu gezegende en sevdiğim insanı bulduğum için ne kadar şanslıydım. Aşkımızın bir ömür boyu süreceğini biliyordum.
O ömür, yedi yıl ve bir günlük ömür oldu.
Karşılıklı yemin ettiğimiz, Will’in kalbimin mutluluktan infilak edeceğini hissedene dek beni kucağına alıp döndürdüğü o günü hatırladığımda bir duygu yumağı tıkıyor boğazımı.
İlk kez o uçağa bindiğinde kaybettim onu; ikinci kez de ölümünden sonra bir yabancıya dönüşmesinin ardından…
“Ölüm insana bunları yaptırıyor işte. İnsanları birbirinden koparırken bir yandan da yaklaştırıyor.”
Safiye Özçelik tekrar paylaştı.
"İyileşmek mi?" dedi Frida. "Ama ben, hasta değilim ki... Kırık döküğüm. Aynı şey değil, anlıyor musun?"
