Safiye Özçelik
@Safiyeozceliik
51 okur puanı
Ekim 2020 tarihinde katıldı
“…her şey Harry’nin aklından çıktı gitti, sanki yüzüne vuran rüzgar onları başının içinden söküp atmıştı..”
Gün gelir de doğru olanla kolay olan arasında bir seçim yapmanız gerekirse eğer, iyi kalpli, yardımsever ve cesur bir çocuğa, sırf Lord Voldemort’un yoluna çıktığı için neler olduğunu hatırlayın. Cedric Diggory’yi hatırlayın.
Burada rahatsız edilmeden saatlerce oturmak istiyordu, uyuyakalana ve artık düşünmesi ya da hissetmesi gerekmeyene kadar.
Okur Takip Önerileri
“Anlamak kabul etmenin ilk adımıdır ve iyileşme ancak kabulle gelir.”
Ah, ne mutluluktu düşünmemek, yüzüyor gibiydi, rüya görüyordu.
Harry, Dumbledore’un, insanın kafası bazen düşünceyle öyle dolar ki onları dışarı akıtmak rahatlık verir, derken neyi kastettiğini anladı.
“Hayatında mutluluğu yaşadığı tek yerdi burası…”
“Sanıyor musun ki sevdiklerimiz ölünce bizi gerçekten de terk ederler? Zora düştüğümüzde onları her zamankinden de berrak bir şekilde hatırlamadığımızı mı sanıyorsun?”
“Şey-çay yapayım mı?” dedi Ron.Harry hayretle ona baktı.Ron omuzlarını silkerek, “Birisi üzüldü mü annem hep öyle yapar.” diye mırıldandı.
Ve kalbimin etrafını bal tabakası gibi saran aşk… Kahretsin, bu adamı hâlâ seviyorum.
“Tüm ev benim için duygusal bir mayın tarlası. “
Kim Tanrı’nın insanlara kaldırabileceğinden fazlasını vermediğini söylemişse, halt etmiş.
Will nasıl bir geçmişe sahip olursa olsun, parayı nereden bulmuş, parasını nasıl ödemiş olursa olsun, bu yüzük benim. Asla parmağımdan çıkarmayacağım.
Bu adamı, diğer yarımı, tıka basa yabancılarla dolu gezegende en sevdiğim insanı bulduğum için ne kadar şanslıydım. Aşkımızın bir ömür boyu süreceğini biliyordum.
O ömür, yedi yıl ve bir günlük ömür oldu.
Karşılıklı yemin ettiğimiz, Will’in kalbimin mutluluktan infilak edeceğini hissedene dek beni kucağına alıp döndürdüğü o günü hatırladığımda bir duygu yumağı tıkıyor boğazımı.